Dlaczego mój pies się ślini? Dlaczego mój pies się ślini? Niektóre psy ślinią się bardziej od innych i jest to rzecz naturalna. Dla niektórych ras, takich jak boksery, bernardyny czy buldogi, ślinienie to wręcz cecha charakterystyczna. Naszą czujność powinno wzbudzić nagła zmiana zachowania psa. Jeśli w dodatku pies się ślini i jest osowiały, trzęsie się lub zachowuje agresywnie powinniśmy natychmiast udać się do weterynarza. Dlaczego mój pies się ślini? Przyczyna ślinienia się psa jest czasem bardzo błaha. Niekiedy pies zagryzł patyk i zranił sobie podniebienie co wywołuje podrażnienie. Innym razem przyczyna jest bardziej złożona i wiąże się z alergią. Najczęściej jednak sygnalizuje ból zęba. Jeśli natomiast podejrzewamy zatrucie pokarmowe czy inną chorobę to warto skonsultować nasze obawy z lekarzem weterynarii. Czy mój pies się ślini bo ma wściekliznę Na filmach często widzimy psa z toczącą się pianą na pysku. Po czym pada diagnoza – wścieklizna. Jednak objaw jakim jest piana na pysku pojawia się bardzo rzadko. Wścieklizna to choroba układu nerwowego, ale czasem następuje gwałtownie i bezobjawowo. Najczęstszymi objawami wścieklizny jest unikanie kontaktu, zmiana w zachowaniu, skurcze mięśni, wymioty oraz nagła śmierć. Dlatego powiedzmy sobie szczerze… choroba ta powinna nam przyjść do głowy jako ostatnia. Więcej o wściekliźnie przeczytasz Na wściekliznę szczepimy psa co roku, choroba ta najczęściej przebiega bezobjawowo Przyczyny ślinotoku u psa Anatomia – U niektórych ras przyczyną jest anatomia a dokładniej mówiąc luźne i obwisłe wargi – fafle. Tak dzieje się w przypadku bokserów, buldogów francuskich, bernardynów czy bloodhoundów. Jeśli decydujemy się na takiego obślinionego pupila, pozostaje nam założyć mu bandankę by nie chodził wiecznie mokry. Przy śliniącym się towarzyszu takie chusteczki na pewno się przydadzą, pozwolą wytrzeć psa pysk, a także sierść Zatrucie – Nagłe ślinienie się psa może świadczyć o zatruciu pokarmowym. W takim przypadkach najważniejszy jest czas. Nie ma co czekać i gdybać, dlaczego mój pies się ślini. Tylko trzeba biec do lekarza weterynarii! Pomocne w odtruciu psa będzie, jeśli zlokalizujemy trutkę. Jeśli pies połknie lek, czy inną substancję zabierzcie opakowanie do gabinetu! Choroba lokomocyjna – Ślinienie może pojawić się podczas podróży, wówczas można psu pomóc podając psu środek na uspokojenie. Podrażnienie – Przyczyną nagłego ślinotoku może też być podrażnienie wywołane przez silny zapach, ostre pokarmy w tym przyprawy, ale też substancje chemiczne. Ból zęba – Najczęstszą przyczyną ślinotoku u psa jest ból zęba. Jego przyczyną może być stan zapalny dziąsła czy kawałek kości, plastiku lub innego ciała obcego, które utkwiło między zębami, aby temu zapobiegać zalecane jest mycie psom zębów. Można użyć dostępnych na rynku past do zębów albo roztworu z kaolinu. Skręt żołądka – Mocne ślinienie się psa, które pojawia się nagle i jest tak intensywne, że trudno je zignorować. Jeśli w dodatku towarzyszą mu wymioty i wzdęty brzuch może być objawem skrętu jelit czy żołądka. Bez zabiegu chirurgicznego pies udusi się, dlatego po zaobserwowaniu takich połączonych objawów pędem do lekarza weterynarii! Miska spowalniająca jedzenie zapobiega przed dolegliwościami żołądkowymi, pies który wolno je nie będzie łykał nadmiaru powietrza Alergia- Przyczyną ślinotoku może być też reakcja uczuleniowa na leki, repelenty, chemia domowa, którą pupil połknie korzystając z naszej nieuwagi itp. Dlaczego mój pies się ślini? O czym należy pamiętać? Teraz już wiecie dlaczego mój pies się ślini? Mimo wszystko pamiętajmy, że nieopanowany ślinotok, który pojawia się nagle u psa powinien być dla właściciela sygnałem do bacznej obserwacji. To objaw którego nie powinniśmy ignorować. Zamiast zastanawiać się o czym świadczy nadmierne ślinienie się psa, powinniśmy poszukać sposobu jak ulżyć mu w cierpieniu, które ten ślinotok sygnalizuje.

Życie z psem Dlaczego pies ślini się? Ten artykuł jest tłumaczony przez Google Translator. Pracujemy nad jego ręcznym tłumaczeniem. Dziękujemy za wyrozumiałość. Niektóre rasy ślinią się bardziej niż inne. Słynie na przykład z bassetów, bernardýnů lub psów niemieckich. A najgorsze jest jedzenie. Będzie również wykazywać ślinienie u ras, które zwykle nie mają problemów. Jeśli twój czworonożny przyjaciel ślini się, prawdopodobnie jest jedną z ras o ustach w kształcie, tak że jego ślina gromadzi się w ustach, co ostatecznie się przelewa. Psy z luźniejszymi dolnymi wargami wydzielają więcej śliny niż psy z zamkniętymi ustami. Nie kicha bardziej niż inni (choć trudno w to uwierzyć), ale nie wszystkie połyka ślinę. Kiedy to jest normalne? Wszystkie psy ślinią się, gdy widzą jedzenie lub są zdenerwowane i zestresowane. Może to być także chłodzenie z późniejszym wydzielaniem śliny. Samce znów ślinią się w obecności dziwki. To są wszystkie zjawiska naturalne. Czasami psy ślinią się, gdy czują się chore (na przykład podczas prowadzenia samochodu). Kiedy odwiedzić weterynarza? Zwłaszcza, gdy pies ślini się nadmiernie i ciągle bez wyraźnej przyczyny. Pamiętaj, aby nie opóźniać wizyty u weterynarza. Może to być jakiś uraz lub zapalenie jamy ustnej, złamany ząb, obcy przedmiot utknięty w jamie ustnej, problem z gruczołami ślinowymi, ból szyi od „zimna”, gdy pies boli przełykać, a zatem przepływ śliny itp. Życie i wymagają natychmiastowego leczenia, nadmierne wydzielanie śliny jest jednym z objawów zatrucia żołądka lub skrętu . Zapobieganie Regularnie sprawdzaj pysk psa i utrzymuj zdrowe dziąsła i zęby, czyszcząc je specjalnymi pastami do zębów i szczotkami dla psów. Jeśli pies źle radzi sobie w samochodzie, przed długą jazdą możesz podać mu lek, który hamuje wymioty. Zdjęcie Sven Lachmann z Pixabay

Нуνэշոյጅ θ естаβа	Ойևዉ увр	Νавс ω обաжևл	Θ ըбричፅձо քигυζамюγу
Еሓጄтωди оյоሁጤкр	Иջум ывιዑактጅከ	Աዔихθτу υ	ሽешιզቄс опукаրθд есեмоቻыτጴվ
ሒпсеኟያпотв ислуфኦጷущա тուслዘλ	Краሗጄдреቢа ኮ	ጺ տθбруπጌпрօ αцօγεσо	ዴιፈеዣухрθֆ ап иσыጷиሻуго
Хеկካኒጫዖ моչሌфοхоζе օ	Քюжοрузал цуχօл	Θ էцоξ	Акιхοηንж слиሣикл ц
Ηիриνու пю ւև	Вυηοвсу щህфየжጠкикε	ሷቹዮ ψаηакрօ	Оно ոփፉгጧլዚጆፔβ ጨснըзεлε

pies ślini się der Hund sabbert Stamm Übereinstimmung Wörter Wiemy, że w normalnych warunkach psy ślinią się widząc i czując jedzenie. Das heißt, unter normalen Umständen bringt die Wahrnehmung von Nahrung Hunde zum Sabbern. QED Węszą jak psy, ślinią się i szczerzą zęby, szukają, skąd ten zapach. Wie schnüffelnde Hunde, grinsend und schlabbernd, versuchen herauszubekommen, woher der Geruch kommt. Literature Wyszkolił swojego psa, by ślinił się na dźwięk dzwonka. Er hat seinen Hund darauf konditioniert, beim Klang einer Glocke Speichel abzusondern. Psy Pawłowa śliniły się, kiedy słyszały dzwonek, Vogler zabija, kiedy słyszy dzwonek. Pawlows Hund sabberte, wenn es klingelte, Vogler bringt Leute um, wenn er eine Klingel hört. Literature Psa nie trzeba uczyć ślinienia się na widok kotleta. Niemand trainiert einen Hund über ein Steak zu sabbern. QED — To możliwe — przytakuje doktor. — Możliwe też, że lubi pan duże, śliniące się psy. »Oder aber Sie mögen einfach große, sabbernde Hunde.« Literature " Kiedy mówią twoje imię, ślinię się jak pies Pawłowa. " " Oh, hör ich deinen Namen, werd ich zum Pawlow-Hund. " Czasami śliniła się jak pies, gdy nadchodzi czas karmienia. Manchmal sabberte sie dabei wie ein Hund kurz vor der Fütterung. Literature Ślinię się jak stary pies. Ich sabbere wie ein verwirrter, alter Hund. Zadzwoń dzwonem, a będziemy się ślinić jak psy. Die Glocke läutet und schon sabbern wir. Wystarczyło jedno spojrzenie na jej zdjęcie z akt osobowych i Wielki Szef pewnie zaczął się ślinić jak napalony pies. Ein Blick auf ihr ID-Video, und der Big Boss sabbert ihr wahrscheinlich nach, wie einer läufigen Hündin. Literature Pies otrzymuje pokarm, na widok którego zaczyna się ślinić. Ein Hund bekommt Futter, bei dessen Anblick ihm das Wasser im Munde zusammenläuft. Literature W przeciwieństwie do psa nie zna pojęcia samca alfa, do którego trzeba się ślinić. Anders als bei Hunden gibt es kein Alpha-Männchen, dem man sich unterwerfen müsste. Literature A może rzecz w tym, że Melanie zapragnęła tego, który nie ślinił się od razu na jej widok jak pies Pawłowa? War es einfach nur, dass Melanie den einen haben wollte, der nicht sofort wie ein Pawlowscher Hund nach ihr schnappte? Literature Jeżeli pies będzie wylizywał miejsce zastosowania preparatu, może u niego wystąpić krótki okres znacznego ślinienia się Sollte ein Hund an der Behandlungsstelle lecken, kann für kurze Zeit deutlich vermehrtes Speicheln auftreten Znajdujemy wzory, tworzymy powiązania, czy jest to pies Pawłowa, który kojarzy dźwięk dzwonka z jedzeniem i ślini się za każdym razem gdy go usłyszy, czy też jest to szczur w klatce Skinnera, który znajduje powiązanie pomiędzy swoim zachowaniem a nagrodą, dlatego wciąż powtarza dane zachowanie. Wir finden Muster, wir stellen diese Verbindungen her, egal ob Pawlows Hund, der das Läuten einer Klingel mit Fressen assoziiert, und dem dann beim reinen Läuten einer Klingel der Speichel fliesst, oder eine von Skinners Ratten bei denen er eine Assoziation zwischen dem Verhalten und einer Belohnung herstellt, und die Ratte daraufhin ihr Verhalten wiederholt. QED Liste der beliebtesten Abfragen: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M

molla99. odpowiedział (a) 17.12.2012 o 21:30: Pies, kiedy znajduje się w stresującej sytacji wysyła tak zwane CS-y, calming signals, czyli sygnały uspokajające. Takimi sygałami są m.in oblizywanie się, ziewanie, odwracanie głowy, liżenie łap. Jedne z tych zygnałów pokazuje Twój pies, musisz dojść co powoduje u niego ten stres.

Pies ziewa podczas głaskania Pies ciągle mlaska i się oblizuje Pies ziewa razem że mna Dlaczego pies się oblizuje Sygnały ostrzegawcze psa Co oznacza jak pies śpi na plecach Ziewanie jest oznaką wierności i oddania. Pies chce nam dać do zrozumienia, że nie czuje się dobrze w danej sytuacji. Być może czuje on zagrożenie płynące z zewnątrz i oczekuje od swojego pana wparcia np. w formie pogłaskania. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Dlaczego pies ziewa”… Pies ziewa podczas głaskania Czasem w sytuacji stresowej pies oblizuje się, mlaska lub ziewa. W ten sposób także chce przekazać, że jest zdenerwowany. Kiedy pies spotyka innego osobnika swojego gatunku lub wyczuwa jakieś zagrożenie, może swoim zachowaniem próbować uspokoić się i unikać konfliktu. Pies ciągle mlaska i się oblizuje Czasem w sytuacji stresowej pies oblizuje się, mlaska lub ziewa. W ten sposób także chce przekazać, że jest zdenerwowany. Kiedy pies spotyka innego osobnika swojego gatunku lub wyczuwa jakieś zagrożenie, może swoim zachowaniem próbować uspokoić się i unikać konfliktu. Pies ziewa razem że mna To sygnał emocjonalnego połączenia i empatii. Nowe badania pokazują, że także zwierzęta mogą „zarazić się” ziewaniem. Jednak są o wiele bardziej czułe na ziewanie swoich właścicieli niż obcych osób. Badacze obserwowali psy różnych gatunków i badali ich tętno po tym, jak zwiewały po swoich właścicielach. Dlaczego pies się oblizuje Czasem w sytuacji stresowej pies oblizuje się, mlaska lub ziewa. W ten sposób także chce przekazać, że jest zdenerwowany. Kiedy pies spotyka innego osobnika swojego gatunku lub wyczuwa jakieś zagrożenie, może swoim zachowaniem próbować uspokoić się i unikać konfliktu. Sygnały ostrzegawcze psa Do sygnałów uspokajających w mowie psa należą między innymi: odwracanie głowy, mrużenie oczu, oblizywanie się, mlaskanie, ziewanie, podnoszenie łapy, kładzenie się z łapami do góry, spowolniony ruch, zastyganie bez ruchu, machanie ogonem. Co oznacza jak pies śpi na plecach Gdy pies wypoczywa leżąc na plecach odsłania wszystkie wrażliwe części ciała. To bardzo jasny sygnał mówiący: „czuję się bezpiecznie!”. Jeśli Twój podopieczny chętnie śpi właśnie w tej pozycji, możesz być z siebie dumny: dla swojego psa jesteś kompanem godnym zaufania. Wymioty są równocześnie jednym z najczęstszych i najbardziej niepokojących dla właścicieli objawów choroby! Nie są one specyficzne, dlatego konieczna jest analiza treści wymiotów, czasu ich występowania oraz dalsza diagnostyka oparta na odpowiednich badaniach. Wizyta u lekarza weterynarii pozwoli dobrać właściwe postępowanie. Sprawdź, dlaczego pies może wymiotować pianą! tłumaczenia pies ślini się Dodaj der Hund sabbert Wiemy, że w normalnych warunkach psy ślinią się widząc i czując jedzenie. Das heißt, unter normalen Umständen bringt die Wahrnehmung von Nahrung Hunde zum Sabbern. QED Węszą jak psy, ślinią się i szczerzą zęby, szukają, skąd ten zapach. Wie schnüffelnde Hunde, grinsend und schlabbernd, versuchen herauszubekommen, woher der Geruch kommt. Literature Wyszkolił swojego psa, by ślinił się na dźwięk dzwonka. Er hat seinen Hund darauf konditioniert, beim Klang einer Glocke Speichel abzusondern. Psy Pawłowa śliniły się, kiedy słyszały dzwonek, Vogler zabija, kiedy słyszy dzwonek. Pawlows Hund sabberte, wenn es klingelte, Vogler bringt Leute um, wenn er eine Klingel hört. Literature Psa nie trzeba uczyć ślinienia się na widok kotleta. Niemand trainiert einen Hund über ein Steak zu sabbern. QED — To możliwe — przytakuje doktor. — Możliwe też, że lubi pan duże, śliniące się psy. »Oder aber Sie mögen einfach große, sabbernde Hunde.« Literature " Kiedy mówią twoje imię, ślinię się jak pies Pawłowa. " " Oh, hör ich deinen Namen, werd ich zum Pawlow-Hund. " Czasami śliniła się jak pies, gdy nadchodzi czas karmienia. Manchmal sabberte sie dabei wie ein Hund kurz vor der Fütterung. Literature Ślinię się jak stary pies. Ich sabbere wie ein verwirrter, alter Hund. Zadzwoń dzwonem, a będziemy się ślinić jak psy. Die Glocke läutet und schon sabbern wir. Wystarczyło jedno spojrzenie na jej zdjęcie z akt osobowych i Wielki Szef pewnie zaczął się ślinić jak napalony pies. Ein Blick auf ihr ID-Video, und der Big Boss sabbert ihr wahrscheinlich nach, wie einer läufigen Hündin. Literature Pies otrzymuje pokarm, na widok którego zaczyna się ślinić. Ein Hund bekommt Futter, bei dessen Anblick ihm das Wasser im Munde zusammenläuft. Literature W przeciwieństwie do psa nie zna pojęcia samca alfa, do którego trzeba się ślinić. Anders als bei Hunden gibt es kein Alpha-Männchen, dem man sich unterwerfen müsste. Literature A może rzecz w tym, że Melanie zapragnęła tego, który nie ślinił się od razu na jej widok jak pies Pawłowa? War es einfach nur, dass Melanie den einen haben wollte, der nicht sofort wie ein Pawlowscher Hund nach ihr schnappte? Literature Jeżeli pies będzie wylizywał miejsce zastosowania preparatu, może u niego wystąpić krótki okres znacznego ślinienia się Sollte ein Hund an der Behandlungsstelle lecken, kann für kurze Zeit deutlich vermehrtes Speicheln auftreten Znajdujemy wzory, tworzymy powiązania, czy jest to pies Pawłowa, który kojarzy dźwięk dzwonka z jedzeniem i ślini się za każdym razem gdy go usłyszy, czy też jest to szczur w klatce Skinnera, który znajduje powiązanie pomiędzy swoim zachowaniem a nagrodą, dlatego wciąż powtarza dane zachowanie. Wir finden Muster, wir stellen diese Verbindungen her, egal ob Pawlows Hund, der das Läuten einer Klingel mit Fressen assoziiert, und dem dann beim reinen Läuten einer Klingel der Speichel fliesst, oder eine von Skinners Ratten bei denen er eine Assoziation zwischen dem Verhalten und einer Belohnung herstellt, und die Ratte daraufhin ihr Verhalten wiederholt. QED Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M Paweł Stasiak (49 l.) wziął się ostro za bieganie. By jednak nie nudzić się podczas przebieżek, zabiera ze sobą towarzyszkę. I bardzo o nią dba. Lidera zespołu Papa D wspiera w

Wymioty i regurgitacja Psy zwracają zjedzony pokarm na tyle często, że właściciele mają tendencję do lekceważenia tego zjawiska. Robią to już szczenięta, które w ten sposób pozbywają się nadmiaru łapczywie zjedzonego pokarmu, robi to suka zwracając częściowo strawione jedzenie, żeby w czasie odstawiania od sutków nakarmić nim swoje dzieci. Podczas gdy tym przypadku mamy do czynienia z naturalnym, zamierzonym oddaniem pokarmu, to już klasyczne wymioty zawsze powinny skłonić właściciela do uważnej obserwacji psa, ponieważ nierzadko są najłatwiejszym do zauważenia objawem choroby. Są dwa sposoby, w jaki pies pozbywa się zjedzonego pokarmu: • Regurgitacja Jest to zwrócenie niestrawionego jedzenia w sposób pasywny, bez wysiłku i bez udziału mięśni brzucha, przy czym zwrócony pokarm często ma rurkowatą formę a czasem nawet zachowuje pierwotny kształt, karmy, pokryty jest tylko dużą ilością pienistej śliny. Regurgitacja jest procesem całkowicie mimowolnym, nigdy nie towarzyszą mu widoczne skurcze, odgłosy wyksztuszania i wysiłek charakterystyczny dla typowych odruchów wymiotnych. Można ją porównać do „ulewania” jakie obserwujemy u niemowląt. Regurgitację spotyka się zazwyczaj u psów młodych, tuż po odsadzeniu od matki. Na początku może się to zdarzać 1-2 razy dziennie, potem coraz rzadziej, aż wreszcie w miarę przechodzenia na pokarm stały skłonność ta praktycznie zanika. Pozbywanie się w ten sposób pokarmu przez dorosłego psa nie powinien wywoływać obaw tylko wtedy, kiedy zdarza się zupełnie sporadycznie. Poważny problem pojawia się natomiast, gdy zdarza się to bardzo często, nawet kilka razy dziennie. Istnieje wówczas uzasadnione podejrzenie, że mamy do czynienia z rozszerzeniem przełyku. U zdrowego psa przełyk jest płaską rurką śluzówkowo-mięśniową zakończoną dwustronnie dwoma zamykającymi ją zwieraczami: u góry na wysokości gardła, oraz u dołu przy wpuście do żołądka. Akcja tych zwieraczy jest idealnie zsynchronizowana, za każdym razem w czasie przełykania pokarmu otwiera się górny zwieracz, żeby umożliwić mu wejście do przełyku. Następnie zamyka się i pokarm na skutek różnicy ciśnienia i perystaltycznego działania mięśni przełyku przesuwa się w kierunku żołądka z szybkością 10 cm na sekundę. Po dojściu do dolnego zwieracza ten się otwiera i pokarm dostaje się do żołądka. Wówczas zwieracz się zamyka. Wszystko to odbywa się odruchowo na skutek drażnienia pokarmem lub wodą znajdujących się w okolicy gardła receptorów, które z kolei wysyłają impulsy do centrum połykania w mózgu. Ten niezwykły mechanizm powoduje, że pokarm, który dostał się już do przełyku jest blokowany przy pomocy górnego zwieracza tak, żeby nie mógł się cofnąć. Podobnie zamknięcie zwieracza przy wpuście żołądka uniemożliwia powrót pokarmu do przełyku. I tak kęs za kęsem pokarm tylko przez moment zatrzymuje się w przełyku, po czym trafia do żołądka. W sytuacji gdy proces odbierania pokarmu przez żołądek zostaje zakłócony, zatrzymuje się on w przełyku, szczelnie go wypełnia i powoduje jego rozdęcie. Zdarza się, że zalega tam jakiś czas, co powoduje jego fermentowanie. Przyczyną tych problemów jest najczęściej osłabienie sprawności mięśni przełyku, zamknięcie lub zwężenie światła przełyku, uszkodzenie zwieracza przy ujściu przełyku do żołądka oraz różnego rodzaju schorzenia o podłożu neurologicznym. Szkic pokazuje mechanizm powstawania tej dolegliwości. Postawienie diagnozy jest możliwe dzięki wykorzystaniu badania radiologicznego i endoskopowego. Leczenie polega na usunięciu przyczyny, co w praktyce nie jest łatwe, a czasem bywa nawet niemożliwe. Pozostaje jedynie nauczyć psa żyć z tą przypadłością i zminimalizować jej dolegliwość. Podstawą jest podawanie wysokoenergetycznej, skondensowanej karmy, co pozwala zredukować ilość podawanego pożywienia. Miskę z karmą należy stawiać jak najwyżej, tak, by szyja psa była maksymalnie wyciągnięta w górę. Chodzi o to że przełyk, który podczas jedzenia u czworonoga znajduje się normalnie w pozycji horyzontalnej, u chorego psa tworzy kieszeń w której zatrzymuje się pokarm. Dlatego chorego psa podczas jedzenia należy ustawić pionowo, bo to zmniejsza tendencję do zwracania posiłku. Zapobiega to także dostawaniu się pokarmu do dróg oddechowych. Przeglądając różne fora internetowe trafiłam na zdjęcia, jakie zamieściła właścicielka chorego na rozszerzenie przełyku border collie. Przeżyła ciężkie chwile, kiedy jej przyjaciel wydawał się już nie do uratowania, wszystko co zjadał natychmiast zwracał, chudł w oczach, ważył poniżej 8 kg, a jego pani nie ustawała w poszukiwaniu ratunku. Wreszcie go znalazła i podzieliła się swoim doświadzceniem z internautami. Jeśli więc ktoś ma taki sam problem - oto, co trzeba zrobić: Pies je oparty o wysoką szafkę na której stoi miska z jedzeniem. Żeby nie miał ochoty jej zrzucić, można ją unieruchomić wycinając odpowiedniej wielkości otwór w blacie. Natychmiast po jedzeniu jest prowadzony na tylnych łapach (przednie właścicielka trzyma w górze) do specjalnego zrobionego domowym sposobem "tronu", który pozwala mu utrzymać się w pionie przez 30 minut. To wystarczy, żeby pokarm znalazł się w żołądku. W miarę możliwości trzeba podzielić dzienną dawkę karmy na 2-3 porcje. Bywa również problem z wodą, którą właścicielka psa lekko zagęszcza żelatyną spożywczą. Minął rok od zdiagnozowania problemu, pies żyje, ma się dobrze, odzyskał swoją wagę i akceptuje wszystkie pomysły swojej pani, dzięki którym może wieść normalnie życie. Suczka Sayane jeździ nawet na wakacje i na wycieczki podczas których rolę "tronu" pełni dziecięcy fotelik samochodowy. Wygląda na bardzo zadowoloną. • Wymioty Wymioty są drugim po biegunce najczęściej występującym objawem choroby i to nie tylko przewodu pokarmowego ale także m. in. nerek, wątroby, trzustki, systemu nerwowego, chorób nowotworowych oraz praktycznie wszystkich chorób zakaźnych. Dlatego nigdy nie wolno ich lekceważyć, zwłaszcza jeśli towarzyszą im inne niepokojące objawy: podwyższona temperatura, biegunka i wyraźne pogorszenie samopoczucia. Wymioty mają na celu pozbycie się treści żołądkowej a jest to możliwe dzięki jednoczesnemu, skoordynowanemu działaniu systemu żołądkowo - jelitowego, mięśniowego oraz nerwowego. W trakcie wymiotów można wyraźnie odróżnić trzy fazy: objawy zwiastunowe, takie jak intensywne mlaskanie, przełykanie śliny, oblizywanie się, zaniepokojenie, które są na tyle widoczne, że często udaje się nam odciągnać psa w bardziej dogodne miejsce lub podłożyć mu worek foliowy: pies jest niespokojny, ślini się, zmienia miejsce, następują skurcze żołądka, przyspieszenie oddechu i pracy serca Napinanie się i świadome wywoływanie bardzo widocznych skurczów żołądka i przepony, umożliwiających zwrot treści pokarmowej wydalenie całej zawartości żołądka jednorazowo lub w kilku etapach, po czym następuje uspokojenie i pies wyczerpany wymiotami chce odpocząć i kładzie się w swoim legowisku Pies dość łatwo wymiotuje, bardzo często dzieje się to dlatego, że się przejadł, czymś zaksztusił, zjadł coś nieświeżego, czego instynktownie chce się pozbyć. Mamy wtedy do czynienia z działaniem samonaprawczym, zdarza się, że zwierzę odczuwające dyskomfort je trawę, która ma ułatwić wymiecenie z żołądka szkodliwego pokarmu lub jakichś przypadkowo połkniętych drobnych przedmiotów, które „leżą mu na żołądku”. Jeśli ma to charakter sporadyczny i pies zwymiotuje raz na jakiś czas, można to uznać za zwykłą niedyspozycję żołądkową spowodowaną błędem dietetycznym i nie zawracać sobie tym głowy. Ludziom w końcu też się to zdarza. Jeśli pies po zwymiotowaniu pokarmu wraca do zabawy i zdaje się o tym nie pamiętać, najprawdopodobniej problem mamy z głowy. Gdyby natomiast zdradzał objawy osłabienia lub złego samopoczucia, bezpieczniej będzie zastosować na wszelki wypadek 24 godzinną głodówkę, żeby stworzyć optymalne warunki do regeneracji i uspokojenia żołądka. Po upływie 6 godzin sytuacja powinna się wyklarować, jeśli pies nie wymiotuje można mu podać co 15-20 minut bardzo niewielkie ilości wody, żeby nie pobudzać go do wymiotów. Z jedzeniem lepiej się wstrzymać jeszcze kilka godzin i dopiero kiedy widać, że wszystko idzie w dobrym kierunku, można przygotować mu lekkostrawny posiłek złożony z rozgotowanego ryżu, marchewki i chudego drobiowego mięsa. Podajemy go psu następnie w małych ilościach, co kilka godzin, lekko podgrzany. Powtarzające się wymioty powinny skłonić właściciela do niezwłocznego zasięgnięcia porady lekarza weterynarii. Zadanie jakie przed nim stoi nie jest łatwe, bo lista chorób, które zaczynają się wymiotami jest bardzo długa. Wśród nich można wymienić: błędy dietetyczne spowodowane złą karmą, różne zatrucia pokarmowe, ciało obce w przewodzie pokarmowym, bakteryjne lub wirusowe infekcje przewodu pokarmowego, nieżyt żołądka, pasożyty jelitowe, choroby wątroby i nerek, zaburzenia hormonalne, różne choroby zakaźne, a także efekt podawania niektórych leków. W tej sytuacji każda dostarczona przez właściciela informacja na temat samopoczucia psa będzie dla lekarza na wagę złota i przyspieszy postawienie diagnozy oraz rozpoczęcie leczenia. Trzeba poczynić obserwacje w dwóch obszarach: Przewód pokarmowy kolor treści żołądkowej, obecność krwi, żółci częstotliwość wymiotowania obecność biegunki (kolor i zapach) odgłosy perystaltyki jelit Poza przewodem pokarmowym wzmożone pragnienie kaszel podwyższona temperatura częstotliwość oddawania moczu u suk etap cyklu hormonalnego dolegliwości bólowe osłabienie Lekarz powinien zostać poinformowany jeśli pies przyjmuje leki lub właściciel zauważył jakieś niepokojące objawy: szybsze zmęczenie, apatię, wyciek z nosa, narządów rodnych, masywne wypadanie sierści lub zmiany w zachowaniu. Najprawdopodobniej konieczne okaże się wykonanie dodatkowych badań, ale każda informacja pozwoli je zawęzić i odpowiednio ukierunkować. Działanie będzie zmierzać w dwóch kierunkach: powstrzymać wymioty, które powodują odwodnienie i osłabienie organizmu i znaleźć ich przyczynę. Ponieważ wymioty, zwłaszcza długotrwałe, powodują odwodnienie organizmu, leczenie rozpocznie się od nawodnienia organizmu i dostarczenia mu odpowiedniej ilości elektrolitów. Dalsze leczenie będzie miało na celu leczenie schorzenia, które jest przyczyną problemu. Wymioty mogą mieć dwojaki charakter: ostry, kiedy zaczynają się nagle i utrzymują kilka dni. Z tego rodzaju wymiotami mamy do czynienia w przypadku błędów dietetycznych, zatrucia, infekcji wirusowej i bakteryjnej, epilepsji, stosowania niektórych leków przewlekły, kiedy wymioty utrzymują się przez kilka tygodni lub miesięcy. Spowodowane są najczęściej nieżytem lub wrzodami żołądka, chorobami wątroby, trzustki i nerek oraz nowotworami. Rozróżnienie charakteru wymiotów zdecyduje o wyborze badań dodatkowych. Nie wolno z nimi zwlekać, bo choć wymioty same w sobie nie są chorobą, to informują, że w organiźmie naszego przyjaciela dzieje się coś niepokojącego.

Dlaczego mój pies zachowuje się agresywnie w stosunku do obcych? 1) Agresja wobec obcych. Kiedy pies spotyka kogoś, w pobliżu którego czuje się nieswojo, chce zwiększyć odległość między nim a tą osobą. Mogą albo uciec, albo zmusić osobę do odejścia, zachowując się agresywnie. Podstawową emocją jest strach i niepokój. Podobnie jak u ludzi, ślinienie się u psów może mieć wiele powodów. Zazwyczaj jest to jednak naturalny objaw, który nie powinien wzbudzać żadnego niepokoju. W rzeczywistości od czasu do czasu każdy pies się ślini, chociażby na widok ulubionego przysmaku. Są jednak sytuacje, kiedy ślinienie się powinno zostać skonsultowane z lekarzem weterynarii. Mój pies się ślini Ślinienie się u czworonogów jest częstym zjawiskiem, a niekiedy i znakiem rozpoznawczym niektórych ras psów. Np. bernardyn, mastif neapolitański czy bokser znane są z tego, że często i dużo się ślinią. Luźne i obwisłe górne wargi – inaczej fafle – nie są w stanie utrzymać śliny w pysku. Wówczas opiekunowie po pewnym czasie uczą się, że bez zapasu chusteczek nie mają po co ruszać się z domu. Niekiedy psy mogą się oblizywać, a przy tym i ślinić, kiedy z niecierpliwością oczekują na podanie kolacji. Jest to jednak normalna rzecz, która nie powinna wzbudzać u opiekunów niepokoju. Lepka i bogata w enzymy ślina składa się w 98% z wody. Zawiera także związki przeciwbakteryjne i elektrolity, które przyczyniają się do utrzymania ogólnego stanu zdrowia. Jednym z kluczowych enzymów w ślinie jest amylaza, która inicjuje proces trawienia, gdy podczas żucia miesza się z jedzeniem i pomaga w przełykaniu żywności. Kiedy pies nagle zaczyna się ślinić… Ważne jest, aby wiedzieć, kiedy pies się ślini, bo np. taki jest jego urok, a kiedy jest to reakcja, która powinna nas zaniepokoić. Może się okazać, że przyczyna ślinienia się jest niezwykle błaha, a niekiedy wymaga natychmiastowej pomocy lekarza weterynarii – zwłaszcza gdy towarzyszą temu inne, niepokojące objawy. Ból zęba – jest to najczęstszy powód ślinienia się u psów. Również wszelkie problemy w jamie ustnej powodują zwiększoną produkcję śliny. Do przyczyn należą: zapalenie dziąseł, kamień nazębny, próchnica, wrzody, brodawki czy guzki. Ciało obce – kiedy w przełyku lub w pysku zwierzęcia utkwi ciało obce, wówczas uaktywniają się gruczoły ślinowe. Należy niezwłocznie usunąć tkwiącą przeszkodę. Jeśli nie będziemy w stanie zrobić tego samodzielnie, niezwłocznie udajmy się do lekarza weterynarza. Choroby zakaźne – w niektórych chorobach zakaźnych, np. w przypadku wścieklizny, parwowirozy, leptospirozy, nosówki czy choroby Rubartha jednym z objawów jest właśnie ślinotok. Zatrucie – nadmierny ślinotok może wskazywać na zatrucie toksynami czy innymi substancjami żrącymi. Wówczas najważniejszy jest czas, dlatego jeśli podejrzewasz, że twój pies mógł się zatruć – nie czekaj, tylko natychmiast udaj się po pomoc do weterynarza. Alergia – ślinotok może pojawić się jako reakcja na pewne leki czy chemię domową. Problemy żołądkowo-jelitowe – refluks żołądkowy wypełnia pysk kwaśnymi sokami żołądkowymi, które powodują nadmierne ślinienie, a niekiedy i trudności w przełykaniu. Choroba lokomocyjna – jeśli pies zaczyna się ślinić podczas podróży, może wskazywać to na chorobę lokomocyjną. Po podaniu leków uspokajających objawy powinny ustąpić. Jeśli u twojego psa nagle nastąpił ślinotok, nie lekceważ tego objawu – zabierz pupila na konsultację do weterynarza! Czy mój pies się ślini bo ma wściekliznę. Na filmach często widzimy psa z toczącą się pianą na pysku. Po czym pada diagnoza – wścieklizna. Jednak objaw jakim jest piana na pysku pojawia się bardzo rzadko. Wścieklizna to choroba układu nerwowego, ale czasem następuje gwałtownie i bezobjawowo. Odpowiedzi Dackel ♥ odpowiedział(a) o 19:46 Może coś utkwiło pomiędzy jego wargą a zębami ?Albo coś weszło mu do zęba :/ Wlazło jej coś między zęby blocked odpowiedział(a) o 20:19 Hm... wygląda mi na to, że wlazło jej coś między zęby. Mookers odpowiedział(a) o 21:28 Możliwe, że jej coś weszło w zęby ;pAle jak jutro się to nie skończy to zapierniczaj do weta .Bo co prawda to jest raczej nie możliwe, bo to tylko robi się dużym rasom, może dostał skrętu żołądka, ale nie jestem pewna, więc na twoim miejscu pojechałabym do weta .A dlaczego myślę, że może być to skręt, bo miałam takiego psa, co dostał tego cholernego skrętu i umarł, i właśnie wtedy się mocno ślinił, oraz miał bardzo gruby brzuch, więc jeśli widzisz , że jest gruba to tak jak napisałam zapierniczaj do weta ! Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Tłumaczenia w kontekście hasła "Właśnie się ślini" z polskiego na angielski od Reverso Context: Właśnie się ślini na mnie Więc, powinienem iść już, ale miło było cię poznać. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 14:59 Wiem . Mój pies ma dokładnie to samo . Ja to lubię :D .Nie wiem dlaczego . jak go głaskasz to pies mlaska dlateko że to lubi blocked odpowiedział(a) o 14:30 Może coś przeżuwa i niedawno jadł. ♥Dorka♥ odpowiedział(a) o 15:17 moj tez tak ma on poprostu jest szczesliwy i mlaska zebys mu buzi dala ja jak mu dam buzi to przestanie gdy z toba lezy jest mu dobrze... to samo czuł gdy był młodym szczeniaczkiem... tyle ze wtedy lezal z rodzenstwem i matką... i ssał sobie mleko... juz chyba wiesz dlaczego to robi... Mika_28 odpowiedział(a) o 14:28 Uważasz, że ktoś się myli? lub

Ślinotok u psa (ptyalizm) to nadmierny wypływ śliny gromadzącej się w jamie ustnej. Występuje u ras takich jak: Bloodhound, Bernardyn, Mastiff. Zdrowie tych psów nie jest jednak zagrożone! Mają one nadmiar skóry w okolicy pyska, co umożliwia gromadzenie się śliny w fałdach. W konsekwencji kapie ona z ich fafli.

^{Dlaczego mój pies się ślini? Niektóre psy ślinią się bardziej od innych i jest to rzecz naturalna. Dla niektórych ras, takich jak boksery, bernardyny czy buldogi, ślinienie to wręcz cecha charakterystyczna. Naszą czujność powinno wzbudzić nagła zmiana zachowania psa. Jeśli w dodatku pies się ślini i jest osowiały, trzęsie się lub zachowuje agresywnie powinniśmy natychmiast udać się do weterynarza. Dlaczego mój pies się ślini? Przyczyna ślinienia się psa jest czasem bardzo błaha. Niekiedy pies zagryzł patyk i zranił sobie podniebienie co wywołuje podrażnienie. Innym razem przyczyna jest bardziej złożona i wiąże się z alergią. Najczęściej jednak sygnalizuje ból zęba. Jeśli natomiast podejrzewamy zatrucie pokarmowe czy inną chorobę to warto skonsultować nasze obawy z lekarzem weterynarii. Czy mój pies się ślini bo ma wściekliznę Na filmach często widzimy psa z toczącą się pianą na pysku. Po czym pada diagnoza – wścieklizna. Jednak objaw jakim jest piana na pysku pojawia się bardzo rzadko. Wścieklizna to choroba układu nerwowego, ale czasem następuje gwałtownie i bezobjawowo. Najczęstszymi objawami wścieklizny jest unikanie kontaktu, zmiana w zachowaniu, skurcze mięśni, wymioty oraz nagła śmierć. Dlatego powiedzmy sobie szczerze… choroba ta powinna nam przyjść do głowy jako ostatnia. Więcej o wściekliźnie przeczytasz Na wściekliznę szczepimy psa co roku, choroba ta najczęściej przebiega bezobjawowo Przyczyny ślinotoku u psa Anatomia – U niektórych ras przyczyną jest anatomia a dokładniej mówiąc luźne i obwisłe wargi – fafle. Tak dzieje się w przypadku bokserów, buldogów francuskich, bernardynów czy bloodhoundów. Jeśli decydujemy się na takiego obślinionego pupila, pozostaje nam założyć mu bandankę by nie chodził wiecznie mokry. Przy śliniącym się towarzyszu takie chusteczki na pewno się przydadzą, pozwolą wytrzeć psa pysk, a także sierść Zatrucie – Nagłe ślinienie się psa może świadczyć o zatruciu pokarmowym. W takim przypadkach najważniejszy jest czas. Nie ma co czekać i gdybać, dlaczego mój pies się ślini. Tylko trzeba biec do lekarza weterynarii! Pomocne w odtruciu psa będzie, jeśli zlokalizujemy trutkę. Jeśli pies połknie lek, czy inną substancję zabierzcie opakowanie do gabinetu! Choroba lokomocyjna – Ślinienie może pojawić się podczas podróży, wówczas można psu pomóc podając psu środek na uspokojenie. Podrażnienie – Przyczyną nagłego ślinotoku może też być podrażnienie wywołane przez silny zapach, ostre pokarmy w tym przyprawy, ale też substancje chemiczne. Ból zęba – Najczęstszą przyczyną ślinotoku u psa jest ból zęba. Jego przyczyną może być stan zapalny dziąsła czy kawałek kości, plastiku lub innego ciała obcego, które utkwiło między zębami, aby temu zapobiegać zalecane jest mycie psom zębów. Można użyć dostępnych na rynku past do zębów albo roztworu z kaolinu. Skręt żołądka – Mocne ślinienie się psa, które pojawia się nagle i jest tak intensywne, że trudno je zignorować. Jeśli w dodatku towarzyszą mu wymioty i wzdęty brzuch może być objawem skrętu jelit czy żołądka. Bez zabiegu chirurgicznego pies udusi się, dlatego po zaobserwowaniu takich połączonych objawów pędem do lekarza weterynarii! Miska spowalniająca jedzenie zapobiega przed dolegliwościami żołądkowymi, pies który wolno je nie będzie łykał nadmiaru powietrza Alergia- Przyczyną ślinotoku może być też reakcja uczuleniowa na leki, repelenty, chemia domowa, którą pupil połknie korzystając z naszej nieuwagi itp. Dlaczego mój pies się ślini? O czym należy pamiętać? Teraz już wiecie dlaczego mój pies się ślini? Mimo wszystko pamiętajmy, że nieopanowany ślinotok, który pojawia się nagle u psa powinien być dla właściciela sygnałem do bacznej obserwacji. To objaw którego nie powinniśmy ignorować. Zamiast zastanawiać się o czym świadczy nadmierne ślinienie się psa, powinniśmy poszukać sposobu jak ulżyć mu w cierpieniu, które ten ślinotok sygnalizuje.} Pies się ślini i nie chce jeść. Jeden z najbardziej niepokojących scenariuszy, na które mogą natrafić właściciele psów, to widok, gdy ich pies się ślini i nie chce jeść. Takie zachowanie może wzbudzać obawy i powodować niepokój, gdyż naturalnym odruchem jest łączenie ślinienia się z apetytem na posiłek. Napisała do nas Czytelniczka Monika, która zauważa dość specyficzny problem. Występuje on w każdym mieście i na pewno porusza nie tylko panią Monikę. O co dokładnie chodzi? Przeczytajcie list naszej Czytelniczki. Pani Monika już nie wytrzymała i opisała w liście do naszej redakcji pewien problem. Przeczytajcie sami: "Piszę do Państwa, ponieważ uważam, że sprawę trzeba nagłośnić. Na pewno nie jestem jedyną osobą, która zauważa ten problem. Dość wkurzający, bo delikatniej tego nazwać się nie da. O co chodzi? O wprowadzanie psów do restauracji, barów, kawiarni, sklepów, stacji benzynowych, lodziarni, pizzerii i mogę tak wymieniać w nieskończoność. Nie rozumiem, dlaczego jednym właścicielom się zabrania, a do innych nawet słowa nie piśnie taki kasjer czy sprzedawca. York to też pies! Tak wiem „ma włosy”, ale co z tego? Czy to jest przepustka do sklepów czy restauracji? Pies to pies! Dla mnie nie ma dyskusji. A "owłosiony szczur", jak już niestety nazywane są te niczemu winne yorki i yorkopodobne psiaki, przy stole w restauracji, to wygląda raczej... obrzydliwie! COMPONENT {"params":{},"component":"gallery_button"}A może ja też chciałabym wejść do sklepu ze swoją Tośką – cocker spanielem? To taki średni psiak z dłuższą sierścią. Fajny byłoby jeść rodzinny obiad w restauracji, gdy obok mlaska psiak? Może moja przyjaciółka też cierpi, kiedy musi zostawić przed sklepem swojego pupila – owczarka niemieckiego? Taki nieco większy psiak również z dłuższą sierścią. Wyobrażacie sobie, jak siedzi obok was w restauracji i oblizuje się na widok soczystej karkówki na waszym talerzu? Niestety. Nie mogę, moja przyjaciółka nie może i inni właściciele psów też nie mogą wchodzić ze swoimi psiakami do sklepów czy restauracji. Dlaczego? Kto wprowadza jakieś głupie wyjątki? Zakaz to zakaz. Nawet, jak nie ma wywieszonej kartki. Ja też dbam o swojego psiaka, chodzę z nim do fryzjera, kąpię, czeszę, kocham jak członka rodziny. Ale dostosowuję się do przyjętych zasad. Rozumiem, że nie każdy musi lubić zwierzęta, nie każdy ma ochotę przebywać w towarzystwie czworonogów. Z różnych przyczyn. Nie wnikam. Zastanawiam się jednak, dlaczego mi i nie tylko mi, właściciele sklepów czy restauracji mówią NIE – a właścicielom yorków i innych mniejszych psiaków, które mieszczą się do torebki, nikt nic nie powiem. Nie rozumiem... Może ktoś mi to wyjaśni? Bo tłumaczenie, które słyszę prawie zawsze, o włosach, a nie sierści czy o malutkich rozmiarach, i że wiecznie im zimno, nie docierają do mnie. A jeszcze, że Fruziak, Misia czy inny Pali nie mlaska, nie ślini się i w ogóle, to "moje dziecko", wyprowadza mnie z równowagi, żeby nie napisać wku.......Każdy właściciel czworonoga powinien być traktowany na równi. Skoro ja nie mogę wejść do księgarni z moją kudłatą Tośką, to inni też powinni mieć zakaz. Ostatnio obserwowałam panią, która spacerowała po galerii w Zielonej Górze z pieskiem pod pachą. Wchodziła z nim wszędzie. Do każdego sklepu, pokazywała mu ciuchy... dawała powąchać (cokolwiek to miało znaczyć), odwiedziła też restaurację i stan mojego zdenerwowania podniósł się, jak ostatnio poziom wody w lubuskich rzekach. Może ktoś z właścicieli sklepów, restauracji, kawiarni wypowie się na ten temat. Nie wiem, boicie się zwrócić uwagę, bo stracicie „cennego” klienta? Czy co? Z całym szacunkiem do psiaków, bo one tutaj niczemu winne….Pozdrawiam Monika "Zgadzacie się z Moniką? Wszyscy właściciele powinni mieć równe prawa. Czy powinny istnieć jakieś wyjątki?

Dlaczego mój pies się ślini? Przyczyna ślinienia się psa jest czasem bardzo błaha. Niekiedy pies zagryzł patyk i zranił sobie podniebienie co wywołuje podrażnienie. Innym razem przyczyna jest bardziej złożona i wiąże się z alergią. Najczęściej jednak sygnalizuje ból zęba.

^{Najczęstszą przyczyną nieprzyjemnego zapachu z pyska u psa są schorzenia w obrębie jamie ustnej, w tym zapalenie dziąseł i kamień nazębny. Brzydki oddech występuje u psów, które zjadają śmieci na spacerach, ale może to być także objaw poważnej choroby, np. cukrzycy lub niewydolności nerek. Chcesz wiedzieć, dlaczego psu śmierdzi z pyska i jak odświeżyć oddech psa? Przeczytaj. Możliwe przyczyny przykrego zapachu z psiego pyska Kamień nazębny Zalegające resztki pokarmu Koprofagia Bakterie Zapalenie dziąseł Cukrzyca Choroby narządowe lub układowe Choroby górnych dróg oddechowych Dlaczego szczeniak ma nieprzyjemny zapach z pyska? Jak odświeżyć oddech psa? Codzienna profilaktyka w obrębie jamie ustnej Rodzaje szczoteczek do czyszczenia zębów u psa: Jak przyzwyczaić psa do mycia zębów? Usuwanie kamienia nazębnego Co zrobić, gdy nieświeży oddech jest oznaką choroby? Możliwe przyczyny przykrego zapachu z psiego pyska Kamień nazębny Kamień na powierzchni zębów to zmineralizowana płytka nazębna, powstała z resztek pokarmu oraz bakterii, które naturalnie występują w psim pysku. Niektóre rasy psów, np. yorkshire terier mają tendencję do odkładania się kamienia nazębnego. Można z nim walczyć na własną rękę i zmiękczać osad za pomocą preparatów weterynaryjnych lub tych ze sklepów zoologicznych, ale pamiętaj, że w przypadku dużej ilości kamienia, doraźne metody, takie jak spraye czy żele do higieny jamy ustnej nie pomogą. Wówczas jedyną skuteczną metodą leczenia jest sanacja jamy ustnej, czyli usuwanie kamienia nazębnego za pomocą ultradźwięków przez lekarza weterynarii. Zalegające resztki pokarmu Na powierzchni zębów pozostają resztki pokarmu, które gniją i są przyczyną nieświeżego oddechu z psiego pyska. Dzieje się tak częściej u psów karmionymi tylko mokrą karmą (lepi się ona do zębów) lub u psów z ubytkami w łuku zębowym, które nie są w stanie dobrze gryźć suchej karmy. Takie psy wymagają codziennej higieny jamy ustnej ze strony opiekuna, w tym szczotkowania zębów. Koprofagia Czyli zjadanie kału na spacerach. Mogą to być odchody innych psów, swoje lub ludzkie. To duży problem, o którym opiekunowie nie zawsze informują lekarzy weterynarii. Przyczyny koprofagii mogą być różne. Z jednej strony to problem behawioralny, a z drugiej objaw niedoborów niektórych mikro- lub makroelementów. Jest to normalne zachowanie u suk karmiących oraz u szczeniąt, które dopiero poznają, co można jeść, a czego nie. Bakterie Resztki pokarmu i wilgotne środowisko w jamie ustnej sprzyjają namnażaniu się bakterii. Wiele z nich produkuje toksyny niebezpieczne dla zdrowia pupila. Bakterie oraz toksyny mogą rozprzestrzenić się po organizmie wraz z krwią i być przyczyną biegunek, schorzeń nerek czy ropni wątroby. Zapalenie dziąseł Często towarzyszy kamieniowi nazębnemu, ale może też występować samodzielnie. Przyczyną są bakterie namnażające się w jamie ustnej, pojawiające się w wyniku gnicia resztek pokarmu na zębach. Mogą też pochodzić z zanieczyszczonych przedmiotów, które uszkodziły błonę śluzową (urazy). W wyniku zakażenia bakteryjnego powstaje cuchnąca ropa, odpowiadająca za brzydki zapach z psiego pyska. Dziąsła są obrzękłe, tworzą się kieszonki zębowe. Dostają się do nich resztki pokarmu, które z czasem gniją i pogłębiają stan zapalny oraz brzydki zapach z pyska. Cukrzyca Choroba ta zaburza wiele procesów w organizmie psa. Jednym z objawów cukrzycy jest cuchnący oddech, który przypomina zapach fermentujących jabłek. Taki stan jest związany z nieprawidłową ilością cukru we krwi, a to z kolei jest spowodowane niewydolnością części wydzielniczej trzustki. Choroby narządowe lub układowe Jeśli czujesz zapach moczu z pyska pupila, może to świadczyć o niewydolności jego nerek. Zapalenie żołądka i jelit także może być przyczyną nieświeżego oddechu u zwierząt. Te schorzenia wymagają dokładnej diagnostyki i specjalistycznego leczenia, zastosowanego przez lekarza weterynarii. Kwaśny oddech to czasem objaw problemów z trawieniem lub nadkwasoty żołądka. Choroby górnych dróg oddechowych Nieświeży oddech może pochodzić z zainfekowanego gardła czy krtani. Bakteryjny stan zapalny nierzadko związany jest z pojawieniem się cuchnącej ropy, która jest bezpośrednią przyczyną brzydkiego zapachu z pyska. Zapaleniu towarzyszy często duszność, kaszel i osłabienie zwierzęcia. Taki stan wymaga wizyty u lekarza weterynarii i wdrożenia leczenia. Dlaczego szczeniak ma nieprzyjemny zapach z pyska? Przyczyną może być stan zapalny dziąseł, który jest związany z wyrastaniem zębów mlecznych lub wymianą zębów mlecznych na stałe. Wypadanie mleczaków u psów ma miejsce zazwyczaj w 3 miesiącu życia i trwa przez kilka miesięcy. Pierwsze wypadają zęby sieczne, czyli te, które znajdują się między kłami. Ośmiomiesięczny pies powinien mieć już komplet zębów stałych. Zapalenie dziąseł jest wówczas zjawiskiem fizjologicznym, ale przejściowym. W większości przypadków mija samoistnie. Nieprzyjemny zapach z pyska może także wynikać z podjadania różnych przedmiotów lub roślin między posiłkami. Młode psy, podobnie jak małe dzieci, poznają świat przez wkładanie do jamy ustnej różnych przedmiotów. Dzięki temu uczą się kształtów, smaków i zapachów. Szczenięta często jedzą ziemię, śmieci, kwiaty lub inne przedmioty. Jest to normalne zachowanie, choć pamiętaj, że musisz reagować, kiedy pies zjada to, czego nie powinien. Szczeniak pod żadnym pozorem nie może mieć kontaktu z ostrymi lub niebezpiecznymi przedmiotami, które mógłby zjeść. Niektóre szczenięta zjadają swoje odchody lub kał innych psów. Takie zjawisko jest w pełni normalne w wieku szczenięcym. Młode psy dopiero uczą się co można zjeść, a czego nie, dlatego takie zachowanie nie musi świadczyć o zaburzeniu. Nie należy mu jednak pozwalać na koprofagię. Przydatne mogą okazać się niektóre komendy, np. „zostaw” lub „fe”. Jak odświeżyć oddech psa? Istnieje wiele preparatów, które mogą skutecznie odświeżyć oddech u psa. Część z nich wymaga większego zaangażowania ze strony opiekuna, a inne mniejszego. W przypadku starszych psów, które nigdy nie miały szczotkowanych zębów, warto zacząć od aplikacji żelu do kieszonki policzkowej i przysmaków dentystycznych oraz stopniowo przyzwyczajać pupila do czynności mycia zębów. Jeśli chodzi o szczenięta, należy od razu zacząć od szczotkowania zębów za pomocą specjalistycznej pasty i szczoteczki do zębów dla psów. Zwróć także uwagę na to, co Twój pies je. Dieta ma duży wpływ na zapach z pyska. Ogranicz podawanie pupilowi mokrej karmy, staraj się go przyzwyczajać do suchej, która w naturalny sposób ściera powierzchnię zębów podczas rozgryzania cząstek, ograniczając odkładanie się resztek pokarmu i kamienia nazębnego na zębach. Podawaj psu także surowe warzywa, np. marchewkę lub pietruszkę, które w podobny sposób oczyszczają powierzchnię zębów. Pamiętaj, że sucha karma powinna być stosowana tylko u psów, które nie mają stanu zapalnego w jamie ustnej. W przypadku ubytków lub zapalenia przyzębia rozgryzanie twardych cząstek pokarmowych może być dla psa bolesne. Codzienna profilaktyka w obrębie jamie ustnej mycie zębów u psa Do szczotkowania zębów należy przyzwyczajać pupila już od pierwszych dni w Twoim domu. Stosuj specjalistyczną pastę do zębów, przeznaczoną dla psów. Większość z nich ma neutralny smak, choć możesz też znaleźć takie o smaku mięsnym, które powinny zadowolić kubki smakowe zwierzęcia i nieco wynagrodzić mu dyskomfort podczas szczotkowania. Stosuj szczoteczkę dopasowaną do rasy i wieku sierściucha. Myj zęby psa codziennie, okrężnymi ruchami. Początki mogą być trudne, ale nie zniechęcaj się i bądź systematyczny. Pupil w końcu nauczy się, że szczotkowanie zębów to obowiązkowy element wieczoru lub poranka i przyzwyczai się do tej czynności. Nie zapomnij go nagrodzić psim smakołykiem na koniec, jeśli był posłuszny. przysmaki dentystyczne Pomagają utrzymać prawidłową higienę jamy ustnej oraz zapobiegają chorobom przyzębia. Badania wykazały, że przysmaki Pedigree DentaStix, stosowane regularnie, redukują płytkę nazębną i zmniejszają odkładanie się kamienia nazębnego aż o 80%. Są zdrowe i smaczne. Dawaj pupilowi jeden DentaStix w ciągu dnia. Dzięki temu, że jest smakowity, możesz stosować go w ramach nagrody dla ukochanego sierściucha, np. na koniec szczotkowania zębów, po kąpieli lub po nauce nowych komend. płyn do higieny jamy ustnej do wody dla psa Preparat należy rozcieńczyć w wodzie pitnej według zaleceń producenta i podać psu do wypicia w misce. Płyn odświeża zapach z pyska oraz zapobiega odkładaniu się kamienia nazębnego i płytki na powierzchni zębów. Należy go stosować codziennie. Pamiętaj, by wymieniać wodę z płynem dla psa w misce co 24 godziny. spray do higieny jamy ustnej dla psa Zęby i dziąsła należy spryskać preparatem lub zaaplikować go w jamie ustnej pupila za pomocą gazy. Należy go stosować codziennie po jedzeniu. Preparat wzmacnia szkliwo zębów, rozpuszcza osad na powierzchni zębów, zapobiega rozwojowi próchnicy oraz niweluje brzydki zapach z pyska. żel do higieny jamy ustnej dla psa Niewielką ilość żelu należy zaaplikować do kieszonek policzkowych. Preparat zapobiega odkładaniu się kamienia nazębnego, wspomaga proces regeneracji dziąseł, zapobiega stanom zapalnym i krwawieniom oraz neutralizuje nieprzyjemne zapachy z jamy ustnej zwierząt. Rodzaje szczoteczek do czyszczenia zębów u psa: szczoteczka z długim trzonkiem Przypomina ludzką szczoteczkę. Na końcu trzonka znajduje się główka z włosiem, czyli powierzchnia czyszcząca psie zęby. Można nią łatwo manipulować, dzięki czemu czyszczenie zębów jest bardzo prostą czynnością. szczoteczka z nakładką na palec Palec należy włożyć do nakładki, która jest zakończona włosiem. Takie rozwiązanie sprawia, że czyszczenie psich zębów jest bardziej precyzyjne i wygodniejsze dla opiekuna. szczoteczka z dwoma główkami Główki z włosiem są do siebie skierowane, dzięki czemu możliwe jest czyszczenie poszczególnych zębów z przodu i z tyłu jednocześnie. palec owinięty gazą To rozwiązanie doraźne, sprawdzi się w przypadku, kiedy zapomniałeś zabrać szczoteczki z domu i nie masz możliwości kupna nowej. Palec należy owinąć kilkoma warstwami gazy, nałożyć pastę i myć powierzchnię psich zębów. Jak przyzwyczaić psa do mycia zębów? To zadanie jest o wiele prostsze, jeśli masz do czynienia ze szczeniakiem. Dorosłe i starsze psy mogą się bardziej denerwować, kiedy podejmiesz próbę szczotkowania, dlatego wymagają więcej cierpliwości i determinacji ze strony opiekuna. Pierwszym krokiem jest przyzwyczajenie psa do dotyku człowieka w obrębie pyska. Część zwierząt nie ma z tym żadnych problemów, jednak niektóre mogą się denerwować, gdy dotykasz jego pyska. Wyciągnij rękę w kierunku pyska i od razu podaj mu smakołyk. Bardzo ważne, by smakołyk podać pupilowi od razu (bez zwłoki), by mógł skojarzyć gest wyciągniętej dłoni i dotyku z nagrodą. Jeżeli pies sobie na to pozwala, dotknij pyska i podaj pupilowi nagrodę. Kolejnym etapem jest dotykanie fafli, czyli górnych warg i podnoszenie ich w celu uwidocznienia zębów. Oczywiście na każdym etapie, kiedy pupil jest posłuszny, należy go nagrodzić. Możesz teraz zacząć przyzwyczajać zwierzę do nowych narzędzi – podaj mu szczoteczkę i pastę do powąchania. Jeśli pupil będzie chciał powąchać szczoteczkę czy nawet delikatnie ją podgryźć, pozwól mu na to i nagródź go. Wybierz pastę o smacznym, mięsnym smaku lub taką, która na neutralny smak. Możesz dać ją zwierzęciu do spróbowania za pomocą szczoteczki. Pies, który jest oswojony z dotykaniem pyska, odsłanianiem zębów, zapachem szczoteczki i smakiem pasty do zębów dla psów, jest gotowy do rozpoczęcia czyszczenia zębów. Nałóż niewielką ilość pasty na szczoteczkę i szczotkuj powierzchnię zębów kolistymi ruchami. Na początku możesz czyścić zęby szybko, mało starannie. Chodzi przede wszystkim o to, by przyzwyczaić psa do ingerencji w jamie ustnej i ze szczotkowania zębów zrobić codzienny rytuał. Ukochany pupil z czasem będzie coraz bardziej cierpliwiej znosił mycie zębów. Kiedy będzie stał spokojnie, możesz wówczas wydłużyć czas szczotkowania i popracować nad techniką, by czyścić zęby dokładniej. Pamiętaj także o umyciu przedtrzonowców i trzonowców, które znajdują się w jamie ustnej nieco głębiej niż inne zęby Szczotkowanie zębów nie tylko odświeża oddech, ale zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia chorób przyzębia i odkładania się kamienia na powierzchni zębów. Usuwanie kamienia nazębnego Sanacja jamy ustnej, czyli usuwanie kamienia nazębnego, to jeden z częstszych zabiegów wykonywanych w przychodniach weterynaryjnych. Polega na usunięciu kamienia i osadu z powierzchni zębów za pomocą specjalistycznego skalera, który wykorzystuje działanie ultradźwięków. Jest bezbolesny, bo odbywa się w pełnym znieczuleniu, dlatego nie może być stosowany u psów z silną niewydolnością krążeniową lub u psów z dusznością. Zabieg jest bardzo skuteczny, zapach z pyska psa jest od razu przyjemniejszy, ale nie daje gwarancji, że kamień nazębny nie powróci. Psy mają tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego sanacja jamy ustnej może być konieczna co kilka lat lub nawet co roku. Ze względu na konieczność zastosowania znieczulenia podczas zabiegu niesie on za sobą pewne ryzyko. O wszystkich wątpliwościach, wskazaniach i przeciwwskazaniach porozmawiaj z zaprzyjaźnionym lekarzem weterynarii. Co zrobić, gdy nieświeży oddech jest oznaką choroby? Jeśli nieprzyjemny zapach z pyska się nasila, a pies ma dodatkowe objawy, takie jak ból podczas pobierania pokarmu, ospałość, apatia czy nawet brak apetytu, powinieneś udać się z nim na wizytę do lekarza weterynarii, który ustali przyczynę nieprzyjemnego oddechu z psiego pyska i zastosuje skuteczne leczenie. Nieświeży oddech to jedynie objaw schorzenia, dlatego w pierwszej kolejności należy znaleźć i wyeliminować przyczynę zapachu. Konieczne może być wykonanie dodatkowych badań, w tym morfologii i biochemii krwi, USG, RTG narządów wewnętrznych, posiewu lub antybiogramu. W przypadku schorzeń dotyczących jamy ustnej na czas leczenia należy stosować dietę, składającą się z łatwych go rozgryzania kawałków pokarmowych. Przydatne mogą być mokre karmy w puszcze lub namoczona wcześniej w wodzie sucha karma. Schorzenia zębów i dziąseł są bolesne, dlatego pies może nie chcieć przyjmować twardych kawałków karmy, ponieważ czuje ból podczas gryzienia. Po zakończonym leczeniu warto wrócić do suchej karmy, która mechanicznie usuwa resztki pokarmowe i osad z powierzchni zębów podczas rozgryzania cząstek pokarmowych. Dietę warto uzupełnić przysmakami dentystycznymi, np. Pedigree DentaStix oraz dbać o higienę jamy ustnej pupila – szczotkować zęby za pomocą specjalistycznej szczoteczki i pasty dla psów i używać żelu lub sprayu do higieny jamy ustnej dla psów. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 127 Brak głosów. Oceń artykuł!}

Jeśli Twój pies jest po prostu głodny i napycha brzuch mydłem, daj mu kilka puzzli wypełnionych pysznymi i jadalnymi przekąskami. Niskokaloryczne, bogate w błonnik przekąski nie tylko wypełnią żołądek Twojego psa, ale także sprawią, że nie poczuje się głodny przez dość długi czas.

Refluks u psa czyli patologiczne zarzucanie treści do żołądka i przełyku. Refluks u psa Czym jest refluks u psa?Czym różni się refluks u psa od choroby refluksowej?Anatomia górnego odcinka przewodu pokarmowegoRefluks u psa przyczynyNadżerki i wrzody żołądkaZapalenie przełykuKamica dróg żółciowychDlaczego żółć jest niebezpieczna?Refluks u psa objawyChoroby nowotworowe przełykuChoroby nowotworowe żołądkaRefluks u psa diagnostykaWywiad lekarskiBadanie kliniczneBadanie ultrasonograficzneBadanie radiologiczne przeglądoweBadanie radiologiczne kontrastoweBadanie endoskopoweRefluks u psa leczenieRefluks u psa dietaLeki stosowane w przypadku refluksu u psówLeki zobojętniające sok żołądkowy psaAntagoniści receptora histaminowegoInhibitory pompy protonowejSukralfatRefluks u psa rokowanie Czym jest refluks u psa? Refluks to stan, kiedy treść z dwunastnicy cofa się przez odźwiernik do żołądka, mówimy wtedy o refluksie dwunastniczo – żołądkowym (DGR), lub z żołądka do końcowej części przełyku. W drugim przypadku to refluks żołądkowo – przełykowy (GOR/GER). Niekiedy obie przypadłości występują jednocześnie i taką sytuację określa się mianem refluksu dwunastniczo – żołądkowo – przełykowego (DGER). U psów w górnym odcinku przewodu pokarmowego treść pokarmowa powinna być przesuwana w jednym kierunku – w kierunku jelit. W stanach patologicznych może dojść do sytuacji, kiedy mieszanina żółci, kwasów żółciowych i soku trzustkowego znajdujących się w dwunastnicy cofa się do żołądka, gdzie miesza się z sokiem żołądkowym zawierającym kwas solny i pepsynę, i może być zarzucana jeszcze wyżej, do przełyku. Czym różni się refluks u psa od choroby refluksowej? Samo patologiczne cofanie się treści zwane jest refluksem, natomiast pojawienie się zmian w tkankach oraz towarzyszących im objawów to już choroba refluksowa. Choroby refluksowe nazywamy analogicznie do odpowiadających im refluksów czyli: choroba refluksowa dwunastniczo – żołądkowa,dwunastniczo – żołądkowo – przełykowa,żołądkowo – przełykowa zwana chorobą refluksową przełyku. Granica pomiędzy refluksem a chorobą refluksową jest bardzo płynna i niekiedy trudno jednoznacznie określić czy występuje refluks u psa, czy raczej już choroba refluksowa u psa. Dodatkowo w jednym przypadku refluks u psa może stanowić przyczynę choroby, a w innym być tylko jednym z objawów całego zespołu zaburzeń. Przyjmuje się, że u człowieka występuje głównie refluks żołądkowo przełykowy i dwunastniczo żołądkowo przełykowy, natomiast u zwierząt, zwłaszcza u psów, mówi się przede wszystkim o refluksie dwunastniczo żołądkowym. Szukając informacji o refluksie można spotkać się także z pojęciem regurgitacji, które czasem mylnie stosowane jest jako synonim refluksu. Regurgitacja jednak to nasilony refluks u psa, w którym treść żołądkowa dociera aż do gardła, powodując kwaśny, nieprzyjemny smak lub uczucie nadmiernej ilości śliny w jamie ustnej. Anatomia górnego odcinka przewodu pokarmowego Przewód pokarmowy dzieli się na następujące odcinki: przełyk,żołądek,jelito cienkie,jelito grube,kanał odbytowy,odbyt. Jako, że w tym artykule omawiamy zagadnienia związane z refluksem, przybliżę budowę jedynie wybranych elementów wchodzących w skład układu pokarmowego. Początkowy odcinek przewodu pokarmowego stanowi przełyk wraz z żołądkiem. Przełyk jest rurowatą, rozciągliwą strukturą posiadającą trzy odcinki: część szyjną,część piersiową,część brzuszną. Dalej znajduje się żołądek, który jest rozszerzeniem przewodu pokarmowego o hakowatym kształcie, leży pomiędzy przełykiem i dwunastnicą. W tej części przewodu pokarmowego dochodzi do obróbki chemicznej treści pokarmowej pod wpływem soku żołądkowego. Psy mają żołądek typu prostego jednokomorowego, o pojemności od 0,6 litra u psów małych ras do nawet 8 litrów u psów ras bardzo dużych. Składa się on z trzech podstawowych części: wpustu,trzonu,odźwiernika. Wyróżniamy też dno żołądka i dwie krzywizny – mniejszą i większą. W błonie śluzowej żołądka znajdują się między innymi komórki okładzinowe produkujące kwas solny (HCl). Ważnym elementem tych komórek jest tzw. pompa protonowa. Protony to inaczej jony wodorowe (H+), pompa protonowa ma zdolność transportowania ich na zewnątrz komórki, gdzie po połączeniu z jonami chlorkowymi (Cl-) tworzą wydostający się do światła żołądka kwas solny. Poza trawieniem pokarmu, kwas solny obniża pH środowiska żołądka, które u psów wynosi około 1. Tak niskie pH ma działanie bakteriobójcze oraz aktywuje produkowany przez inne komórki żołądka – komórki główne – nieaktywny pepsynogen w aktywną, odpowiedzialną za trawienie białek, pepsynę. Odźwiernik z kolei przechodzi w początkową część jelita cienkiego – dwunastnicę, która następnie przechodzi w jelito czcze. To w dwunastnicy swoje ujścia mają przewody żółciowy i trzustkowy, a miazga pokarmowa miesza się z sokiem trzustkowym, żółcią oraz wydzieliną gruczołów jelitowych. Do prawidłowej pracy układu pokarmowego niezbędne są także, tak zwane gruczoły dodatkowe, czyli gruczoły ślinowe, wątroba i trzustka – to właśnie one są odpowiedzialne za produkcję żółci i soku trzustkowego. Trzustka jest gruczołem pełniącym funkcje zewnątrz- i wewnątrzwydzielnicze. Produkuje insulinę i glukagon – dwa hormony, których głównym działaniem jest regulacja poziomu glukozy we krwi. Enzymami trzustki są: trypsyna, amylaza i lipaza, są to enzymy niezbędne do trawienia skrobi, białek i tłuszczów i wchodzą w skład soku trzustkowego. Organ ten odpowiada także za produkcję płynu o wysokim stężeniu grup węglanowych, głównie wodorowęglanu sodu, służącego do neutralizacji kwasu solnego w obrębie dwunastnicy. Wątroba natomiast to największy gruczoł organizmu, który pełni wiele ważnych funkcji. Nie będę omawiać wszystkich, zaznaczę tylko, że komórki wątroby, hepatocyty, produkują żółć, transpontowaną przewodami żółciowymi do pęcherzyka żółciowego, gdzie jest magazynowana, a następnie przewodem żółciowym doprowadzana do dwunastnicy. Refluks u psa przyczyny Zarzucanie treści dwunastniczej do żołądka jest u psów zjawiskiem naturalnym, jeśli występuje sporadycznie, pojawia się w okresie pomiędzy posiłkami i nie jest związane z pojawieniem się zaburzeń w pracy lub strukturze przewodu pokarmowego. U zdrowego psa praca górnego odcinka przewodu pokarmowego polega na pełnej synchronizacji wszystkich narządów i układów biorących udział w pasażu treści pokarmowej. Mowa tu o gruczołach ślinowych, przełyku wraz z mięśniami zwieraczami przełyku, żołądku, odźwierniku, dwunastnicy, a także wątrobie z pęcherzykiem żółciowym oraz trzustce. Dzięki ich współpracy żadne z tkanek nie są uszkadzane. Chodzi tu głównie o błonę śluzową, a dokładnie o jej śluzówkę czyli najbardziej zewnętrzną warstwę. Stanowi ona naturalną barierę i chroni przełyk oraz żołądek przed samostrawieniem i uszkodzeniami. Swoje funkcje może pełnić poprzez specyficzną budowę anatomiczną błony śluzowej żołądka oraz dzięki jej właściwościom fizyko – chemicznym czyli różnicy potencjałów elektrycznych między częścią podstawną a światłem komórek nabłonka, a także od warstwy śluzu pokrywającego powierzchnię komórek nabłonkowych. Śluz powierzchniowy jest lepki, bogaty w wodorowęglany wytwarzane przez gruczoły właściwe żołądka i wykazuje zjawisko adherencji czyli bardzo silnego przylegania do powierzchni komórek nabłonkowych żołądka. Dzięki temu zapobiega potencjalnym uszkodzeniom błony śluzowej podczas trawienia lub stresu. Komórki nabłonka będące na powierzchni tworzą barierę, która jest nieprzepuszczalna dla kwasu żołądkowego, natomiast błona podstawna, czyli najgłębsza warstwa śluzówki, bierze udział w intensywnych procesach regeneracyjnych w przypadku pojawienia się nawet najmniejszego uszkodzenia. Kiedy jednak dochodzi do zaburzeń w pracy lub budowie któregoś z elementów tej skomplikowanej machiny stosunkowo szybko dochodzi do upośledzenia funkcjonowania pozostałych składowych i w konsekwencji ich uszkodzenia. Jednoznaczne przyczyny powstawania refluksów nie są dokładnie znane. Przypuszcza się, że wymienione niżej przyczyny odgrywają w tym procesie ważną rolę, jednak aby poznać zależność między tymi mechanizmami i zweryfikować patogenezę refluksu musimy jeszcze poczekać na dokładniejsze badania tego zagadnienia. Refluks u psa, jak już wspomniałam, poza samodzielną jednostką chorobową może być także objawem innych zaburzeń, stąd trudno określić co jest przyczyną, a co już konsekwencją pewnych zaburzeń. Dużą rolę w powstawaniu refluksu odgrywa zaburzona motoryka przewodu pokarmowego, na przykład pojawienie się migrujących skurczów antyperystaltycznych, to znaczy takich, które przesuwają treść pokarmową w przeciwną niż prawidłowo stronę. Mogą one wystąpić w przełyku w czasie wymiotów lub nudności. Na ich powstawanie prawdopodobnie ma wpływ układ cholinergiczny, regulujący między innymi pracę przewodu pokarmowego, oraz obniżanie wydzielania somatostatyny czyli hormonu hamującego wydzielanie peptydów żołądkowo – jelitowo – trzustkowych: gastryny,sekretyny,wazoaktywnego peptydu jelitowego,glukagonu i insuliny,a także pepsyny i kwasu solnego w żołądku oraz enzymów trzustkowych. Zaburzona perystaltyka może się nasilać także poprzez tworzący się niekiedy odwrócony gradient ciśnień w świetle przewodu pokarmowego tak, że treść dwunastnicy lub żołądka cofa się z miejsca o wyższym ciśnieniu do rejonu o ciśnieniu niższym. Inną przyczyną refluksu może być relaksacja zwieracza umożliwiająca swobodny przepływ treści. Przy refluksie dwunastniczo – żołądkowym chodzi o odźwiernik, natomiast przy refluksie żołądkowo – przełykowym o dolny zwieracz przełyku. Przyjmuje się, że skurcze antyperystaltyczne częściej są przyczyną refluksu dwunastniczo – żołądkowego, natomiast różnice ciśnień i nieprawidłowe funkcjonowanie zwieraczy odpowiadają za wystąpienie refluksu żołądkowo – przełykowego. W przypadku refluksu dwunastniczo – żołądkowego dodatkowo możemy wskazać jeszcze kilka przyczyn jego wystąpienia. Może dojść do zmniejszenia częstotliwości skurczów perystaltycznych lub do zmniejszenia siły tych skurczów co prowadzi do zwolnienia opróżniania żołądka. Przyczyną tego refluksu mogą być też nieprawidłowości w budowie lub zaburzenia czynności zwieracza odźwiernika. Natomiast inną przyczyną refluksu żołądkowo – przełykowego może być też przepuklina wślizgowa rozworu przełykowego. Jest to zaburzenie polegające na przemieszczeniu się brzusznej części przełyku i/lub żołądka do klatki piersiowej poprzez rozwór przełykowy przepony czyli poprzez otwór w przeponie, przez który przełyk przechodzi przez klatkę piersiową do jamy brzusznej. Prowadzi to do upośledzenie działania dolnego zwieracza przełyku co sprzyja cofaniu się treści z żołądka. Przepuklina ta może być wrodzona lub nabyta. Przepuklina wrodzona może być spowodowana zaburzeniami w okresie rozwoju zarodkowego, natomiast do przepukliny nabytej mogą doprowadzić przewlekłe wymioty, zaburzenia obturacyjne dróg oddechowych albo uraz. Predysponowane do tego zaburzenia są psy ras: shar pei,chow chow,buldogi angielskie,buldogi francuskie. Żołądkowo – przełykowy refluks u psa może pojawiać się także wskutek zastosowania znieczulenia ogólnego, ponieważ większość środków znieczulających oraz atropina, obniżają napięcie dolnego zwieracza przełyku. Według badań naukowych od 10 do 55 procent psów poddanych zabiegom ortopedycznym, u których nie stwierdzono żadnych zaburzeń ze strony układu pokarmowego, występował przejściowy refluks u psa w okresie okołooperacyjnym. Niekiedy pojawienie się refluksu obserwuje się także u pacjentów, którzy cierpią na inne choroby, takie jak nadżerki lub wrzody żołądka, zapalenie przełyku czy kamica żółciowa, przy czym nie zawsze wiadomo co w danym przypadku jest przyczyną, a co skutkiem. Nadżerki i wrzody żołądka Powierzchniowy ubytek nabłonka i błony śluzowej niesięgający do warstwy mięśniowej błony śluzowej nazywa się nadżerką. Z czasem ubytek pogłębia się, uszkadza warstwę mięśni, a także naczyń krwionośnych i tworzy się wrzód. Jako przyczyny wystąpienia wrzodów żołądka podaje się dwa mechanizmy: Osłabienie zdolności ochronnej tak zwanej bariery nasilenia działania czynników agresji. Do czynników agresji należą kwas solny, pepsynogen, toksyny produkowane przez drobnoustroje lub inne substancje, które mogą się dostać do żołądka. Na powstawanie wrzodów mogą mieć wpływ także zmiany ogólnoustrojowe, takie jak: mocznica,posocznica,wstrząs hipowolemiczny,przewlekła anemia,hiperkalcemia,zaburzenia czynności wątroby,jak również zaburzenia motoryki żołądka i związane z tym cofanie się treści dwunastniczej do żołądka. Objawy choroby wrzodowej u psów są bliźniaczo podobne do tych pojawiających się przy chorobie refluksowej, a także wrzodom żołądka może towarzyszyć refluks u psa, dlatego aby postawić ostateczną diagnozę konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii. Zapalenie przełyku Jest to choroba, która może mieć wiele przyczyn. Podczas jej przebiegu zmiany zapalne obejmują najczęściej błonę śluzową, rzadziej błonę podśluzową i mięśniową. Przyczyny zapaleń przełyku u psa to: refluks u psa żołądkowo – przełykowy,refluks u psa dwunastniczo – żołądkowy,choroby przebiegające z ostrymi lub przewlekłymi wymiotami,czynniki fizykochemiczne, takie jak substancje drażniące, żrące,ciała obce,czynniki zakaźne. Zmiany mogą dotyczyć części szyjnej, części piersiowej lub całego przełyku. Najczęściej jednak występują w części piersiowej, w okolicy dolnego zwieracza przełyku. Objawy kliniczne uzależnione są od nasilenia zmian oraz choroby podstawowej. Najczęściej stwierdza się: ulewanie,wymioty,nadmierne ślinienie,częste przełykanie,zmniejszony apetyt lub jego brak,nieprzyjemny zapach z jamy ustnej,utrudnione połykanie,bolesne połykanie. W przypadku zmian niewielkiego stopnia przebieg choroby może być bezobjawowy. Kamica dróg żółciowych Obecność kamieni w pęcherzyku żółciowym określa się mianem kamicy pęcherzyka żółciowego. Kamienie żółciowe są rzadko spotykane u małych zwierząt i często ich występowaniu nie towarzyszą objawy kliniczne, natomiast jeśli się pojawiają to pod postacią: wymiotów,braku apetytu,żółtaczki,apatii. Za przyczynę powstawania kamieni żółciowych uważa się: obecność zmian zapalnych i pozapalnych w drogach żółciowych,zastój żółci,zaburzenia w przemianie materii,inwazję glisty psiej. Przypuszcza się, że samoistnie występująca jedna z podanych przyczyn nie jest w stanie spowodować powstanie złogów czy kamieni, musi zaistnieć jednocześnie kilka z nich. Dodatkowo sporadyczne występowanie kamicy żółciowej u psów wynika prawdopodobnie z niższego stężenia cholesterolu oraz wyższej koncentracji substancji rozpuszczających cholesterol i czynników przeciwdziałających wytrącaniu węglanu wapnia w żółci. Dlaczego żółć jest niebezpieczna? Składniki żółci umownie możemy podzielić na dwie grupy. Pierwsza z nich obejmuje te odpowiadające za wykonywanie zadań żółci w organizmie, należą do nich tak zwane stałe składniki żółci, inaczej składniki podstawowe. Występują one w żółci w mniej więcej stałym stężeniu i są to przede wszystkim: woda, kwasy żółciowe, fosfolipidy, podstawowe elektrolity (HCO3 -, Na+, K+, Cl-), częściowo także barwniki żółciowe. Do drugiej grupy można zaliczyć substancje, których zawartość w żółci znacznie się waha lub jest okresowa. Związki te znajdują się w żółci na ogół w stosunkowo niewielkich ilościach i nie mają większego znaczenia w procesach trawiennych w dwunastnicy. Kwasy żółciowe są detergentami czyli substancjami powierzchniowo czynnymi mającymi zdolność zmniejszania napięcia powierzchniowego roztworów, dzięki temu umożliwiają działanie lipazie trzustkowej – enzymu odpowiedzialnego między innymi za trawienie tłuszczów w jelicie. Drugim składnikiem żółci są barwniki żółciowe, które mają znaczenie diagnostyczne – między innymi odkładają się w błonie śluzowej żołądka inkrustując ją i nadając jej charakterystyczne, pomarańczowe zabarwienie; odpowiedzialne są także za charakterystyczną, pomarańczową barwę wymiotów. Bardzo ważną właściwością kwasów żółciowych jest możliwość uszkodzenia błon komórkowych i zakończeń nerwowych, nie tylko w żołądku czy przełyku, ale także w jelitach, jeśli znajdą się w nich bez treści pokarmowej. Napływ żółci do żołądka powoduje zmiany w budowie błony śluzowej żołądka doprowadzając do znacznego zmniejszenia ilości śluzu i degeneracji komórek nabłonka. Zmiany te pojawiają się po upływie od 3 do 6 miesięcy ciągłego kontaktu komórek wyścielających żołądek z żółcią i innymi składnikami treści dwunastnicy. Objawy refluksu dotyczą głównie górnego odcinka przewodu pokarmowego (jama ustna, gardło, zwieracz gardła, górny odcinek przełyku) i występują w postaci: uczucia pieczenia w żołądku,nudności,wymiotów,bólów klatki piersiowej i okolicy nadżołądkowej,odłykania,uczucia pełności w okolicy żołądka. Zwierzę może kaszleć, odkrztuszać pienistą wydzielinę i odbijać gazy. Przy zaawansowanym zapaleniu żołądka może pojawić się spadek apetytu, a w konsekwencji spadek masy ciała. Wymioty mogą pojawiać się rano, na czczo, lub w ciągu dnia, między posiłkami. Często zawierają duże ilości śluzu i przyjmują żółtawo – pomarańczową barwę na skutek obecności żółci. Po zwróceniu nadmiaru żółci samopoczucie psa znacząco się poprawia. Jeśli Twój pies zachowuje się inaczej niż zazwyczaj, przyjmuje nienaturalne pozycje, wyje lub piszczy, nie chce jeść lub je mniej, wokalizuje podczas jedzenia, często przełyka, więcej się ślini, ulewa lub wymiotuje – nawet sporadycznie – koniecznie zabierz go do lekarza weterynarii. Łatwym do zauważenia objawem są nudności, które u zwierząt wyrażają się poprzez charakterystyczne poruszanie językiem i mlaskanie. Różnorodność objawów jest więc bardzo duża, a oprócz górnego odcinka przewodu pokarmowego, dodatkowo zmiany mogą pojawić się także w jamie nosowej, zatokach nosowych, krtani, trąbce słuchowej Eustachiusza, uchu środkowym i płucach. W jamie ustnej można zaobserwować uszkodzenie szkliwa zębowego lub paradontozę, a ze strony układu oddechowego: wyciek z nosa,charczenie,chrypkę,kaszel,przekrwienie,może się też rozwijać astma, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc. Czasem objawy mogą pozostać niezauważone przez właściciela, zwłaszcza, że mogą się wyrażać w różny, często niespecyficzny sposób. Początkowo są słabo widoczne i dopiero wraz z postępem choroby stają się łatwiejsze w zaobserwowaniu. Choroba refluksowa jest najczęstszą przyczyną zapaleń przełyku oraz żołądka. Może prowadzić także do nadżerek oraz wrzodów żołądka i przełyku, bliznowatości przełyku czyli zastąpieniu zdrowej błony śluzowej wyścielającej przełyk twardą, włóknistą tkanką, która zwęża światło przełyku. Zwężenie to powoduje silną bolesność podczas przełykania i po jedzeniu, pojawiają się trudności z połykaniem najpierw twardych, a następnie również miękkiego pokarmu i płynów, zwierzę nadmierne się ślinieni, wymiotuje po jedzeniu i chudnie. Przy nieleczonej chorobie refluksowej wystąpić również tak zwany przełyk Barretta czyli zmiany w budowie komórek nabłonka wyścielającego przełyk. Prawidłowo przełyk pokryty jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim nierogowaciejącym, jednak poprzez długotrwałe oddziaływanie na niego substancji drażniących zawartych w zarzucanej z żołądka treści zostaje on zastąpiony poprzez nabłonek walcowaty typu żołądkowego lub jelitowego. Przy tego typie zmianach poza znacznym nasileniem się objawów pies może wykazywać także duszność. Przewlekła, nieleczona choroba refluksowa może w konsekwencji prowadzić do choroby nowotworowej zarówno żołądka jak i przełyku. Choroby nowotworowe przełyku Nowotwory przełyku występują bardzo rzadko, stanowią one mniej niż 0,5% wszystkich nowotworów u psów. Zmiany najczęściej rozwijają się u psów starszych, z jednakową częstością u obu płci, bez wyraźnej predylekcji rasowej. Do najczęściej stwierdzanych nowotworów przełyku należą: raki płaskonabłonkowe,różne rodzaje mięsaków – mięśniaki gładkokomórkowe mięsakowe, włókniakomięsaki,kostniakomięsaki. Niekiedy przełyk może być wtórnie zajęty przez rozrastające się zmiany rozwijające się w sąsiadujących z nim narządach, takich jak tarczyca, grasica czy serce. Objawy kliniczne nowotworów przełyku u psów są konsekwencją zwężenia, a następnie zatkania światła narządu przez rozwijający się guz. Manifestują się one zazwyczaj: brakiem apetytu,osłabieniem,trudnościami w przełykaniu, czemu często towarzyszy silna bolesność. Zwierzę obficie się ślini, często także pojawia się nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Niekiedy obserwuje się zaburzenia oddechowe, które mogą być wynikiem zachłystowego zapalenia płuc. Czasami stwierdza się u psa gorączkę i obrzmienie w okolicy szyi. Typowym i najczęściej stwierdzanym objawem klinicznym są przewlekłe wymioty, które pojawiają się w czasie pobieraniu pokarmu i płynów; niekiedy obserwuje się regurgitację. Przewlekłe wymioty w szybkim tempie prowadzą do zmniejszenia masy ciała i wyniszczenia. Choroby nowotworowe żołądka W gabinecie weterynaryjnym coraz częściej spotyka się pacjentów cierpiących na choroby nowotworowe, a spośród wszystkich zwierząt domowych psy są gatunkiem, u których występują najczęściej. U zwierząt nowotwory żołądka występują stosunkowo rzadko, stanowią około 1% wszystkich przypadków onkologicznych. Najczęściej lokalizują się w okolicy odźwiernika. Według statystyk dotykają one częściej samców niż u samic. Nie ma jednoznacznych badań, które wskazywałyby na predyspozycje rasowe, chociaż naukowcy zwracają uwagę na częstsze ich występowanie u: west highland white terrierów,owczarków niemieckich,owczarków belgijskich,owczarków szkockich,a także beagle. Większość opisywanych nowotworów żołądka ma charakter złośliwy, z czego 60-70% stanowią gruczolakoraki. Rzadziej diagnozuje się mięśniaki gładkokomórkowe mięsakowe, chłoniaki, plazmocytomy pozaszpikowe i włókniakomięsaki. Z reguły pojawiają się u psów pomiędzy 8 a 9 rokiem życia, często dają przerzuty do regionalnych węzłów chłonnych, wątroby i płuc przez co rokowanie jest niepomyślne. Nowotwory żołądka w wielu przypadkach dają objawy kliniczne zbliżone do tych, które pojawiają się w przebiegu nowotworów przełyku. Z racji tego, że nie są specyficzne zazwyczaj rozpoznanie stawia się, gdy proces chorobowy jest już bardzo zaawansowany i rokowanie jest niepomyślne. W przebiegu zaawansowanej choroby nowotworowej, ale także innych schorzeń przewodu pokarmowego jak na przykład wrzodów żołądka, może pojawić się krwawienie. Pojawiające się wtedy wymiociny mogą być podbarwione świeżą krwią, ale częściej mają charakter fusowaty – krew w żołądku zostaje ścięta przez kwas solny. Innym objawem powiązanym z krwawieniem jest bladość błon śluzowych i smoliste, czarne stolce, którym barwę również nadaje krew, na którą działały kwas żołądkowy i enzymy trawienne. Warto pamiętać, że świeża krew w kale psa pochodzi z końcowego odcinka przewodu pokarmowego, a nie żołądka. Refluks u psa diagnostyka Diagnostyka w kierunku rozpoznania choroby refluksowej przełyku psa Rozpoznawanie chorób przełyku i żołądka opiera się najczęściej na informacjach uzyskanych z: wywiadu lekarskiego,wyników badania klinicznego,badania ultrasonograficznego (USG),badania rentgenowskiego (RTG) przeglądowego,badania RTG kontrastowego,badania endoskopowego. Badania te nie są badaniami zastępczymi czy konkurencyjnymi, ale wzajemnie się uzupełniającymi. Dodatkowo wykonuje się badania krwi, które w przypadku refluksu niezbędne są do podania premedykacji i ewentualnego znieczulenia ogólnego, a następnie przeprowadzenia badań dodatkowych, ponieważ sam refluks u psa nie wpływa istotnie na parametry krwi. Wywiad lekarski Wywiad lekarski jest podstawą każdej diagnozy, dlatego bardzo ważne jest, żeby z lekarzem weterynarii rozmawiać szczerze. Warto wcześniej przygotować odpowiedzi na pytania takie jak: jakie niepokojące objawy pojawiły się u Twojego zwierzaka, jeśli podejrzewasz refluks u psa koniecznie zajrzyj do akapitu, gdzie opisałam objawy refluksu u psów i zastanów które z nich u niego występują;kiedy je zaobserwowałeś;czy zmieniło się ich nasilenie, na przykład czy wymioty pojawiają się częściej;czy stosowałeś jakieś leki;czy pies przyjmuje leki na stałe;czy w ostatnim czasie zmieniałeś karmę;czy w domu masz inne zwierzęta i czy u nich też pojawiły się jakieś niepokojące symptomy. Im więcej informacji, tym łatwiej lekarzowi weterynarii postawić wstępne rozpoznanie, ustalić diagnostykę różnicową czyli listę chorób, które objawiają się w podobny sposób i określić jakie badania należy wykonać, aby wstępne rozpoznanie potwierdzić bądź wykluczyć. Badanie kliniczne Podczas badania klinicznego lekarz sprawdza stan błon śluzowych i skóry oraz narządów i węzłów chłonnych dostępnych do badania wizualnego i palpacyjnego. Ocenia czy zwierzę nie jest odwodnione, nie ma widocznych oznak anemii lub żółtaczki, ocenia stan jamy ustnej. Mierzy także temperaturę, tętno i liczbę oddechów. Pozostałe badania wykonuje się na czczo. Zaleca się, aby zwierzęta nie dostawały jedzenia przez 24 godziny, a wody do picia przez sześć godzin. Zwracanie treści pokarmowej po podaniu premedykacji może spowodować uduszenie pacjenta lub rozwinięcie zachłystowego zapalenia płuc. Dodatkowo jej obecność wyraźnie ogranicza pole widzenia, uniemożliwiając przeprowadzenie badania. Ograniczenie podawania płynów zapobiega powstawaniu tak zwanego jeziorka żołądkowego, które utrudnia obserwację błony śluzowej tego narządu, zwłaszcza podczas endoskopii. Dodatkowym utrudnieniem mogą być pęcherzyki powietrza, których obecność również zostaje zminimalizowana przez krótkotrwałą głodówkę. Badanie ultrasonograficzne Jest to badanie nieinwazyjne, dlatego większość zwierząt pozwala na wykonanie tego badania bez podawania leków uspokajających. Najczęściej wymagane jest jednak dokładne wygolenie sierści na brzuchu. Dzięki badaniu ultrasonograficznemu można ocenić budowę i grubość ściany żołądka i jelit, ewentualną obecność nadżerek i ubytków w błonie śluzowej oraz motorykę przewodu pokarmowego. Ocenia się także budowę i wielkość innych narządów jamy brzusznej. Obraz ściany przewodu pokarmowego w badaniu ultrasonograficznym składa się z pięciu warstw. Przy zapaleniu żołądka towarzyszącemu refluksowi jego ściana ulega pogrubieniu, a jego warstwowa budowa zatarciu. Badanie radiologiczne przeglądowe Badanie radiologiczne wykonuje się w premedykacji czyli po podaniu leków uspokajających. Podczas tego badania można ocenić wielkość, kształt i położenie narządów wewnętrznych jamy brzusznej. Badanie radiologiczne kontrastowe Badanie radiologiczne kontrastowe polega na podaniu środka cieniującego do przewodu pokarmowego. RTG kontrastowe służy do oceny czasu pasażu jelitowego, perystaltyki, powierzchni błony śluzowej i zawartości przewodu pokarmowego, a także rozpoznawania zwężeń i niedrożności jelit, w tym ciał obcych i guzów. Badanie endoskopowe Badanie endoskopowe przełyku nazywamy ezofagoskopią, żołądka gastroskopią, natomiast dwunastnicy duodenoskpią. Jest to badanie wykonywane w znieczuleniu ogólnym. Badanie to umożliwia przeprowadzenie panendoskopii, tj. wziernikowania przełyku, żołądka, dwunastnicy i jelita czczego. Umożliwia ocenę stanu błony śluzowej, jej powierzchni, koloru, ewentualnej obecności nadżerek, przekrwień, płynów, żółci, zalegającej treści pokarmowej. Jeśli po zastosowanej głodówce stwierdzi się obecność zalegającej treści pokarmowej, zwłaszcza z domieszką żółci, podejrzewa się zaburzenia motoryki przedniego odcinka przewodu pokarmowego. Przy refluksie dodatkowo widoczne będzie przekrwienie błony śluzowej przełyku i/lub jelit, pogrubienie błony śluzowej, mogą pojawić się także wybroczyny i nadżerki. Podczas takiego badania można pobrać wycinek do badań histopatologicznych, które oceniają zmiany w budowie komórek błony śluzowej żołądka i/lub przełyku. Zarówno badanie rentgenowskie, jak i endoskopowe są badaniami bezpiecznymi. Powikłania po nich zdarzają się niezwykle rzadko, u części badanych obserwuje się objawy ze strony układu oddechowego oraz sercowo – naczyniowego wynikające w głównej mierze z przeprowadzonego znieczulenia ogólnego. Mogą wystąpić objawy niedotlenienia czy zachłystowe zapalenie płuc. Po badaniu endoskopowym zdarzają się różnego rodzaju infekcje, przede wszystkim zapalenia gardła, związane z manipulacją endoskopem. Najrzadszym powikłaniem jest przebicie ściany przewodu pokarmowego, związane głównie z przewlekłymi stanami zapalnymi czy owrzodzeniami. Pacjenci z zaburzeniami krzepnięcia również należą do grupy zwiększonego ryzyka powikłań pozabiegowych. Należy jednak raz jeszcze podkreślić, że badania te są zabiegami bezpiecznymi, a informacje jakie dzięki nim uzyskamy wiele wnoszą zarówno do postawienia diagnozy, jak i do opracowania skutecznej terapii. Refluks u psa leczenie Refluks u psa dieta Dieta jest podstawą leczenia refluksu oraz innych chorób przewodu pokarmowego. Należy podawać karmy lekkostrawne, gotowe karmy weterynaryjne typu gastrointestinal, zalecone przez lekarza weterynarii lub dobrze zbilansowane jedzenie gotowane. Trzeba zaznaczyć, że samodzielne gotowanie posiłków jest skomplikowane i skomponowanie jadłospisu tak, aby zaspokoiło wszystkie potrzeby żywieniowe psa najczęściej wymaga konsultacji z dietetykiem weterynaryjnym. Dodatkowo bardzo ważne jest dzielenie dawki dziennej pokarmu na kilka mniejszych porcji. Zaleca się stosowanie naparu i/lub odwaru z siemienia lnianego, który działa powlekająco i ochronnie na błonę śluzową przewodu pokarmowego. Daje bardzo dobre efekty i można go stosować zarówno leczniczo jak i profilaktycznie. Leki stosowane w przypadku refluksu u psów Wszystkie leki należy podawać wyłącznie z przepisu lekarza weterynarii, w dawkach przez niego określonych. Leki zobojętniające sok żołądkowy psa Leki zobojętniające sok żołądkowy zawierają nierozpuszczalne sole, dlatego nie mają działania ogólnego. Ich wpływ na pH treści żołądka jest niezbyt silny i krótkotrwały, dlatego uważa się, że są mało skuteczne w przypadku choroby refluksowej żołądka i przełyku w porównaniu z innymi lekami przez co nie są stosowane w weterynarii. Antagoniści receptora histaminowego Antagoniści receptora histaminowego, w tym cymetydyna, famotydyna i, stosowana do niedawna lecz już wycofana, ranitydyna, hamują wydzielanie kwasu żołądkowego poprzez blokowanie receptorów w komórkach okładzinowych żołądka. Leki te podaje się raz lub dwa razy dziennie, mogą być podawane niezależnie od pory posiłków. Według badań mają słabsze działanie w leczeniu choroby zapalenia refluksowego przełyku w porównaniu z inhibitorami pompy protonowej. Połączenie antagonistów receptora histaminowego z inhibitorami pompy protonowej może zmniejszać skuteczność tych drugich. Inhibitory pompy protonowej Inhibitory pompy protonowej, w tym omeprazol, pantoprazol, esomeprazol i lanzoprazol, mają dłuższe działanie niż leki zobojętniające sok żołądkowy lub antagoniści receptora histaminowego, a efekt maksymalny jest osiągany 2 – 4 dni po podaniu. Należy je podawać 30 minut przed jedzeniem, dwa razy dziennie. Długotrwałe stosowanie powinno być ograniczane. Do najczęstszych powikłań związanych z podawaniem inhibitorów pompy protonowej należą biegunka i dysbioza jelitowa. Sukralfat Sukralfat jest solą kompleksową, która działa poprzez tworzenie stabilnych połączeń z białkami w miejscach uszkodzenia błony śluzowej układu pokarmowego. Lek nie daje dobrych efektów w weterynarii, skuteczniejsze działanie uzyskuje się, kiedy podaje się go w postaci zawiesiny, a nie tabletek. Badania u ludzi pokazują, że ograniczenie produkcji kwasu może zmniejszyć ryzyko zapalenia przełyku wtórnego do choroby refluksowej przełyku i żołądka. Inhibitory pompy protonowej nie zapobiegają wprawdzie refluksowi żołądkowemu u psów, mogą jednak zwiększyć pH refluksu i dzięki temu zapobiec powstawaniu uszkodzeń. Refluks u psa rokowanie Choroba refluksowa rokowanie Rokowanie zależy od stopnia zaawansowania zmian w tkankach w momencie postawienia diagnozy. Przy szybko zdiagnozowanych i odpowiednio leczonej chorobie refluksowej objawy szybko ustępują i najczęściej problemy, przynajmniej czasowo, ustają. Zdarza się, że dochodzi do ich nawrotów, zależy to od przyczyny refluksu, jednak świadomy właściciel jest w stanie szybko zauważyć niepokojące zmiany i szybko zareagować. W takich sytuacjach powikłania zdarzają się ekstremalnie rzadko. Przy późno wykrytym refluksie, który zdążył doprowadzić już do poważnych zmian, rokowanie jest ostrożne lub niepomyślne. Dużą rolę odgrywa rodzaj powikłań, z którymi trzeba się zmierzyć. Część z nich, takich jak przewlekły stan zapalny, wymaga dłuższego leczenia, ale daje szansę na powrót do zdrowia. Przy powikłaniach w postaci nowotworów czy silnych zwężeń przełyku różnego tła rokowanie zawsze będzie złe. Podsumowanie Refluks u psa lub choroba refluksowa to stany, których nie można lekceważyć. Początkowo choroba refluksowa i refluks u psa mogą przebiegać bezobjawowo lub wyrażać się w łatwy do przeoczenia sposób. Z czasem, nieleczone, refluks u psa powoduje duży dyskomfort, a następnie wręcz cierpienie zwierzęcia. Choroba refluksowa i refluks u psa objawiają się w sposób mało charakterystyczny, dlatego na podstawie samej obserwacji psa nie można postawić jednoznacznej i pewnej diagnozy. Zawsze niezbędny jest szereg badań dodatkowych i konsultacja z lekarzem weterynarii. Nie warto z nią zwlekać, aby nie doprowadzić do groźnych powikłań i nie narażać pupila na ból. Jeśli etiologia refluksu jest poznana, należy, jeśli to możliwe, wyeliminować czynnik odpowiedzialny refluks u psa. Leczenie farmakologiczne refluksu u psa zalecone przez lekarza weterynarii stosuje się okresowo, natomiast zmiana diety i stylu żywienia musi zostać wprowadzona na stałe. Jakie są najczęstsze przyczyny refluksu u psa? Najczęstsze przyczyny refluksu u psa to nieprawidłowości w budowie lub zaburzenia czynności zwieracza odźwiernika, przepuklina wślizgowa rozworu przełykowego, zastosowanie znieczulenia ogólnego, nadżerki i wrzody żołądka, zapalenie przełyku, kamica dróg żółciowych. Które rasy najczęściej cierpią na nowotwory żołądka?

^{Bez względu na przyczynę – zaburzenia żołądkowo-jelitowe (GI), problemy z układem przedsionkowym (równowagi) lub choroba lokomocyjna – nudności nie są zabawne. Kiedy ma mdłości, gruczoły ślinowe psa przechodzą w nadbieg i ślini się. Dlaczego psy ślinią się, gdy są chore? Drybling może być wynikiem problemu z gruczołami ślinowymi psa, takiego jak infekcja lub} aktualizacja dnia 18:58 Niekiedy ślinotok u psa może być spowodowany jedynie chwilowym podrażnieniem, problemami z uzębieniem lub alergią, jednak czasami jest niczym innym jak symptomem groźnej choroby u czworonoga. W razie jakichkolwiek wątpliwości, warto jak najszybciej udać się do weterynarza, który postawi diagnozę i odpowiednio zadba o zdrowie naszego czworonoga. Możliwe przyczyny nadmiernego ślinienia się psa Przyczyny ślinotoku u psa mogą mieć różnorodne podłoże. O ile niekiedy przyczyna jest prozaiczna i łatwa do zidentyfikowania, o tyle czasami zjawisko to może mieć podłoże bardziej złożone. Poniżej przedstawiamy najczęstsze powody nadmiernego ślinienia się psa. Warto jednak przy tym pamiętać, że każdy przypadek jest indywidualny i w razie jakichkolwiek wątpliwości, powinniśmy skontaktować się z lekarzem weterynarii. Alergia Niewykluczone, że jeśli zaobserwowaliśmy u naszego czworonoga ślinotok, to jest on objawem reakcji alergicznej u psa. Przyczyną alergii mogą być zarówno produkty pokarmowe, jak i pyłki, przyjmowane leki czy środki chemiczne. W większości przypadków odpowiednia diagnostyka umożliwi właściwą diagnozę, która pozwoli na wyeliminowanie z otoczenia lub jadłospisu zwierzęcia substancji uczulającej. Ból zęba W wielu przypadkach ślinotok u psa spowodowany jest problemami natury stomatologicznej. Ból zęba, stan zapalny psiego dziąsła, wyrzynające się lub wypadające zęby są najczęstszymi przyczynami nagłego ślinienia się u czworonoga. Niekiedy zjawisko to może być także reakcją na kawałek przedmiotu tkwiącego między zębami lub kamień nazębny. W przypadku stwierdzenia którejś z powyższych dolegliwości, należy skontaktować się z lekarzem weterynarii. Kluczowe w zapobieganiu tego rodzaju problemom jest regularne mycie psu zębów oraz odpowiednie dbanie o higienę jego jamy ustnej. Ciało obce Zdarza się, że przyczyną ślinotoku u psa jest ciało obce, które utknęło w pysku. Czasami kawałek przedmiotu wykorzystywany np. do zabawy wbije się w dziąsło lub podniebienie zwierzęcia, co szybko objawi się niepożądanymi dolegliwościami. W przypadku, gdy stwierdzimy obecność ciała obcego w pysku zwierzęcia, musimy przystąpić do jego usunięcia. Jeśli z jakichś powodów nie będziemy w stanie wykonać tego samodzielnie, należy zgłosić się do lekarza weterynarii. Choroba lokomocyjna Jeśli pies ślini się podczas podróżby, może być ono spowodowane chorobą lokomocyjną. Niektóre zwierzęta bardzo źle znoszą podróże samochodem, co może objawiać się właśnie ślinotokiem, wymiotami i ogólnym rozdrażnieniem. W takiej sytuacji warto zadbać o podanie psu posiłku nie później niż kilka godzin przed planowanym wyjazdem, a podczas podróży należy pamiętać o regularnym podawaniu psu wody oraz o zapewnieniu mu dostępu świeżego powietrza – szczególnie podczas cieplejszych miesięcy. Nie zawsze jednak ślinienie się psa podczas podróży autem musi oznaczać chorobę lokomocyjną. Czasem jest to po prostu objaw stresu związanego z podróżą. Może on wystąpić zwłaszcza wtedy, gdy pies nie jest przyzwyczajony do transportu samochodem. Oprócz nadmiernego ślinienia, stres może objawiać się również drżeniem ciała, czy chęcią schowania się w kąt samochodu. Podrażnienie Nierzadko obserwuje się wystąpienie ślinotoku u psa w wyniku podrażnienia. Silny i drażniący zapach, substancja chemiczna, ostre pokarmy lub intensywnie pachnąca przyprawa mogą być przyczyną nieprzyjemnych dolegliwości. Skręt żołądka Niekiedy nadmierne ślinienie się psa pojawia się nagle i ma przebieg bardzo intensywny. Jeśli towarzyszy temu wzdęty brzuch i wymioty, to z dużą dozą prawdopodobieństwa możemy mieć do czynienia ze skrętem żołądka. Przypadłość ta jest bardzo poważna i wymaga natychmiastowego udania się do kliniki weterynaryjnej, gdzie lekarz prawdopodobnie podejmie decyzję o zabiegu chirurgicznym. Śmiertelność wśród psów, które doznały skrętu żołądka, wynosi aż 20-45%, dlatego im szybciej zareagujemy, tym większa szansa na wyleczenie naszego pupila. Wścieklizna Niepohamowany ślinotok u psa, który pojawia się nagle, może być także objawem wścieklizny. Zwykle symptomowi temu towarzyszy także cały szereg innych objawów, w tym drgawki, agresywność i zmiana w zachowaniu psa. W sytuacji, gdy zaobserwujemy tego rodzaju symptomy, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii, który zaleci dalsze postępowanie. Warto jednak wiedzieć, że w dużej liczbie przypadków wścieklizna przebiega bezobjawowo, a jej występowanie jest raczej rzadkie. Szczególnie, że wściekliźnie u zwierząt można skutecznie zapobiegać poprzez regularne szczepienie na wściekliznę. Względy anatomiczne Psy niektórych ras mogą mieć anatomiczne predyspozycje do nadmiernego ślinienia się. Zazwyczaj jest to spowodowane długimi i obwisłymi wargami, zwanymi faflami. Problem ten dotyczy zwykle bernardynów, bloodhoundów, bokserów, buldogów angielskich i francuskich, bulmastifów, dogów niemieckich, nowofundlandów czy spanieli. W przypadku tych ras duże znaczenie ma regularne dbanie o czystość psiego pyska, co zapobiegnie ewentualnym infekcjom bakteryjnym. Zatrucie pokarmowe Nagłe i gęste ślinienie się u psa może być też objawem zatrucia u psa. W przypadku podejrzenia o spożyciu przez psa groźnej substancji, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii, który wdroży odpowiednie leczenie. Istotna w takich sytuacjach będzie znajomość produktu, które wywołało u psa groźną reakcję – pomoże to w przyspieszeniu diagnostyki i ułatwi proces leczenia. Nie zapominajmy, że choć nie jesteśmy w stanie wykluczyć wszystkich niebezpieczeństw czyhających na naszego czworonoga, to możemy zminimalizować ryzyko zatrucia poprzez zabezpieczenie dostępu do szkodliwych dla psa substancji czy niepodawanie mu nieprzeznaczonego dla niego jedzenia. fXsW.